ผมมีภาพถ่ายชายหนุ่มบนหลังม้าบนภูเขาในโคโลราโดในช่วงฤดูใบไม้ร่วงอันงดงาม เขากําลังครุ่นคิดว่าควรเลือกไปต่อในเส้นทางใด ทําให้ผมคิดถึงบทกวี “ถนนที่ไม่ได้เลือก” ของโรเบิร์ต ฟรอสต์ ซึ่งขบคิด เรื่องทางสองสายที่อยู่เบื้องหน้า ทั้งสองทางดูเชิญชวนพอๆ กัน แต่เขาคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก เขาจึงต้องเลือกสักทาง ฟรอสต์เขียนไว้ว่า “ทางสองสายทอดเข้าไปในป่า และฉันเลือกทางที่มีคนเคยผ่านน้อยกว่า และนั่นได้ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป”

ในคําเทศนาบนภูเขาของพระเยซู (มธ.5-7) พระองค์ตรัสกับผู้ฟังว่า “จงเข้าไปทางประตูแคบ เพราะว่าประตูใหญ่ และทางกว้างซึ่งนําไปถึงความพินาศ และคนที่เข้าไปทางนั้นมีมาก เพราะว่าประตูซึ่งนําไปถึงชีวิต นั้นก็คับและทางก็แคบ ผู้ที่หาพบก็มีน้อย” (7:13-14)

ตลอดชีวิตเรา เราต้องเจอกับทางเลือกมากมายว่าควรจะไปทางใด หลายเส้นทางดูแล้วน่าจะนําไปสู่สิ่งที่ดีและน่าดึงดูดใจ แต่เส้นทางไปสู่ชีวิต มีเพียงทางเดียว พระเยซูทรงเรียกให้เราเดินไปบนทางของการเป็นสาวก และการเชื่อฟังพระวจนะของพระเจ้า คือติดตามพระองค์แทนที่จะติดตามฝูงชน

เมื่อเราครุ่นคิดถึงหนทางข้างหน้า ขอพระเจ้าประทานสติปัญญาและความกล้าหาญแก่เราในการเดินตามทางของพระองค์ คือทางแห่งชีวิต ซึ่งจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งของเราและคนที่เรารัก