หนามตำที่นิ้วชี้ของผมจนเลือดออก ผมร้องตะโกน และร้องครวญคราง แล้วรีบหดมือตามสัญชาตญาณ แต่ผมไม่ควรแปลกใจ เพราะการตัดกิ่งพุ่มไม้หนามโดยไม่สวมถุงมือทําสวน ย่อมก่อให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้

ความเจ็บปวดที่นิ้วและเลือดที่ไหลออกมา เร่งเราให้สนใจ ขณะค้นหาผ้าพันแผล จู่ๆ ผมก็คิดถึงองค์พระผู้ช่วยให้รอดของผม พระองค์ถูกทหารเอามงกุฎหนามสวมพระเศียร (ยน. 19:1-3) ผมคิดว่า หากหนามแค่อันเดียวทําให้เจ็บขนาดนี้ มงกุฎที่ทำจากหนามล้วนๆ จะทำให้เจ็บกว่าเพียงใด ซึ่งเป็นเพียงความเจ็บปวดทางร่างกายส่วนเดียวที่พระองค์ต้องเผชิญ นอกเหนือจากถูกเฆี่ยนตี ตะปูแทง ทะลุข้อมือและข้อเท้า และทวนแทงสีข้าง

พระเยซูทรงทนทุกข์ฝ่ายวิญญาณด้วย อิสยาห์ 53:5 บอกว่า “แต่ท่านถูกบาดเจ็บเพราะความทรยศของเราทั้งหลาย ท่านฟกชํ้าเพราะความบาปผิดของเรา การตีสอนอันทําให้เราทั้งหลายสมบูรณ์นั้นตกแก่ท่าน” คําว่า “สมบูรณ์” ในอิสยาห์นี้ มีอีกความหมายหนึ่งว่าให้อภัย พระเยซูทรงยอมบาดเจ็บจากคมดาบ ตะปู และมงกุฎหนาม เพื่อให้เราพบสันติสุขฝ่ายวิญญาณกับพระเจ้า การเสียสละของพระองค์ การสิ้นพระชนม์เพื่อเราด้วย ความเต็มพระทัยเปิดหนทางให้เรามีความสัมพันธ์กับพระบิดาได ้พระคัมภีร์บอกเราว่า พระองค์ทรงกระทําเช่นนั้น เพื่อผมและเพื่อคุณ