เพื่อนส่งอีเมล์มาในวันที่ฉันไม่ว่าง ฉันจึงไม่ได้เปิดอ่าน เพราะต้องใช้เวลาเพื่อช่วยคนในครอบครัวที่ป่วยหนัก ไม่มีเวลาหันไปสนใจสังคมกับใคร

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันเปิดอีเมล์จากเพื่อนที่ถามว่า “มีอะไรให้ช่วยไหม” ฉันรู้สึกละอายใจ จึงคิดจะตอบว่าไม่มี แต่เมื่อใคร่ครวญดู ฉันเห็นว่าคำถามนั้นฟังดูคุ้นเคยเหมือนมาจากพระเจ้า

นั่นเป็นเพราะพระเยซูเป็นผู้ถาม พระองค์ได้ยินขอทานตาบอดร้องเรียกอยู่ที่ข้างถนนเยรีโค พระเยซูแวะถามบารทิเมอัส ด้วยคำถามเดียวกันว่า ให้เราช่วยไหม หรือดังที่พระองค์ตรัสว่า “เจ้าปรารถนาจะให้เราทำอะไรให้เจ้า” (มก.10:51)

คำถามนี้น่าประทับใจ แสดงว่าพระเยซู ผู้เยียวยารักษา ทรงปรารถนาจะช่วยเรา แต่ก่อนอื่นเราต้องยอมรับว่าต้องการพระองค์ เราต้องถ่อมใจ ขอทาน “อาชีพ” อย่างบารทิเมอัส เป็นผู้ขัดสน เดียวดาย อาจหิวและหมดหวัง เขาต้องการชีวิตใหม่ เขาเพียงทูลพระเยซูถึงความจำเป็นพื้นฐานที่สุดว่า “พระอาจารย์เจ้าข้า ขอโปรดให้ตาข้าพระองค์เห็นได้”

สำหรับคนตาบอด นี่คือคำร้องทุกข์ที่ตรงไปตรงมา พระเยซูรักษาเขาทันที เพื่อนของฉันก็อยากให้ฉันบอกตรงๆ เช่นกัน ฉันจึงสัญญากับเธอว่าจะอธิษฐานทูลขอให้เข้าใจความจำเป็นพื้นฐานของตัวเอง และที่สำคัญกว่าคือฉันจะถ่อมใจบอกเธอ คุณรู้ความจำเป็นพื้นฐานของคุณในวันนี้หรือไม่ เมื่อเพื่อนถามจงบอกเขา แล้วนำทูลเบื้องบนคือร้องทูลพระเจ้า – PR