ช่วงแรกของชีวิตแต่งงาน ผมต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะเดาใจภรรยาว่าเธอชอบอะไร เธอชอบกินมื้อเย็นเงียบๆbที่บ้าน หรืออยากออกไปร้านอาหารหรู ผมจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนได้ไหม หรือเธออยากให้ผมมีเวลาให้ช่วงสุดสัปดาห์ แทนที่จะมัวเดาและตัดสินใจไปก่อน ผมถามเธอว่า “คุณอยากได้แบบไหน”

“แบบไหนก็ได้” เธอตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น “แค่คุณคิดถึงฉัน ฉันก็ดีใจแล้ว”

บางครั้งผมก็อยากรู้ชัดเจนว่าพระเจ้าต้องการให้ผมทำอะไร เช่น ผมควรทำงานอะไร การอธิษฐานขอการทรงนำและการอ่านพระคัมภีร์ไม่ได้ให้คำตอบที่เฉพาะเจาะจง แต่มีคำตอบที่ชัดเจนอยู่อย่างหนึ่งคือ ผมต้องวางใจในพระเจ้า ปีติยินดีในพระองค์ และมอบทางของผมไว้กับพระองค์ (สดด.37:3-5)

ผมจึงได้ตระหนักว่าพระเจ้ามักจะให้เสรีภาพในการตัดสินใจแก่เรา ถ้าเราแสวงหาวิธีการของพระองค์ก่อนวิธีการของตนเอง คือเราจะไม่เลือกสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ทำให้พระองค์ไม่พอพระทัย ซึ่งอาจจะผิดศีลธรรม ไม่ถูกต้อง หรือทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระองค์ หากทางเลือกที่เหลืออยู่เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า เราก็มีอิสระที่จะเลือกข้อใดข้อหนึ่ง พระบิดาของเราต้องการให้สิ่งที่ใจเราปรารถนา โดยเฉพาะใจที่ปีติยินดีในพระองค์ (ข้อ 4)