“เราจะไปทางนี้” ผมแตะไหล่ลูกชายและพาเขาเดินฝ่าฝูงชนกลับมาในทางที่แม่และพี่ๆ ของเขาเดินนำไป ผมต้องทำแบบนี้หลายครั้งในวันที่ครอบครัวของเราไปเที่ยวสวนสนุกด้วยกัน เขาเหนื่อยและถูกเบี่ยงเบนความสนใจได้ง่าย ผมสงสัยว่า แค่เดินตามแม่และพี่ทำไมลูกถึงทำไม่ได้

แล้วผมก็คิดได้ว่า บ่อยครั้งแค่ไหนที่ผมเป็นเหมือนลูก บ่อยแค่ไหนที่ผมหันเหออกจากการเชื่อฟังเพียงเพราะถูกทดลองให้แสวงหาสิ่งที่ผมต้องการมากกว่าทางของพระเจ้า?

ทำให้คิดถึงพระดำรัสพระเจ้าที่ผ่านทางอิสยาห์ถึงอิสราเอลว่า “เมื่อเจ้าหันไปทางขวาหรือหันไปทางซ้าย หูของเจ้าจะได้ยินวจนะข้างหลังเจ้าว่า ‘นี่เป็นหนทาง จงเดินในทางนี้’ ” (อสย.30:21) ตอนต้นของบทนั้น พระเจ้าทรงตำหนิประชากรของพระองค์ที่ดื้อดึง แต่ถ้าพวกเขาวางใจในพระกำลังของพระองค์แทนที่จะทำตามวิธีการของตนเอง (ข้อ 15) พระองค์ทรงสัญญาว่าจะทรงเมตตากรุณาต่อพวกเขา (ข้อ 18)

วิธีหนึ่งที่พระเจ้าแสดงความกรุณาคือ การสัญญาว่าจะนำเราโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ โดยการที่เราทูลความปรารถนาของเราต่อพระองค์และถามพระองค์ว่าทรงจัดเตรียมสิ่งใดไว้ให้กับเรา ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงนำเราวันต่อวันทีละก้าวอย่างอดทน เมื่อเราวางใจในพระองค์และฟังเสียงพระองค์