วันนั้นอากาศหนาวและเป็นน้ำแข็ง ใจผมคิดแต่ว่าจะพาตัวเองออกจากรถอุ่นๆ เข้าสู่อาคารอุ่นๆ มารู้ตัวอีกทีผมกองอยู่กับพื้น หัวเข่าหันเข้าข้างในและท่อนขาครึ่งล่างหันออก ไม่มีอะไรหักแต่เจ็บปวดมาก และเจ็บหนักขึ้นเรื่อยๆ ต้องใช้เวลาหลายอาทิตย์กว่าจะหายดี

ใครบ้างไม่เคยหกล้ม คงจะดีหากมีอะไรหรือใครช่วยให้เราไม่ล้มเลย แต่ถึงแม้ไม่มีอะไรรับประกันการก้าวย่างมั่นคงฝ่ายร่างกายได้ ยังมีพระองค์ผู้หนึ่งที่พร้อมช่วยเราในการดำเนินชีวิตนี้ เพื่อถวายเกียรติพระคริสต์และเตรียมเราให้ยืนต่อพระพักตร์อย่างชื่นชมยินดีในชีวิตหน้า

ทุกวันเราเจอการทดลอง (หรือแม้แต่คำสอนผิด) ที่พยายามจะเบี่ยงเบนความสนใจเรา ทำให้เราสับสนและยุ่งวุ่นวาย แต่ที่สุดแล้ว ไม่ใช่กำลังของเราเองที่ทำให้เราไม่ล้มในเส้นทางเดินชีวิตบนโลก เราอุ่นใจได้ที่รู้ว่าเมื่อเราเลือกที่จะสงบแทนที่จะตอบโต้ด้วยความโกรธ เลือกความสัตย์ซื่อแทนการหลอกลวง เลือกรักไม่ใช่เกลียด หรือเลือกความจริงแทนความเท็จเราก็มีประสบการณ์ในฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าที่ทำให้เรายืนหยัดได้ (ยด.1:24) และเมื่อเรายืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้าเมื่อพระคริสต์เสด็จกลับมา คำสรรเสริญแด่พระคุณอันช่วยกู้ของพระองค์ที่เราร้องถวายวันนี้จะดังก้องตลอดไปเป็นนิจนิรันดร์ (ข้อ 25)