หลานชายของฉันชอบแต่งตัวเอง บางทีพวกเขาก็สวมเสื้อกลับด้าน ส่วนหลานคนเล็กก็มักสวมรองเท้าผิดข้าง ฉันไม่ได้ใส่ใจจะบอกหลาน และคิดว่าความไร้เดียงสาของพวกเขาเป็นเรื่องที่น่ารัก

ฉันชอบมองโลกผ่านสายตาของหลานๆ สำหรับพวกเขาแล้ว ทุกอย่างคือการผจญภัยไม่ว่าจะเป็นการเดินไปตามลำต้นของต้นไม้ล้มที่ทอดยาว การแอบดูเต่าอาบแดดอยู่บนขอนไม้หรือการเฝ้าดูรถดับเพลิงเสียงดังผ่านไปอย่างตื่นเต้น แต่ฉันรู้ว่าแม้แต่หลานชายตัวเล็กๆ ของฉันก็ไม่ได้ไร้เดียงสาจริงๆ พวกเขาหาคำแก้ตัวได้มากมายเพื่อจะได้ไม่ต้องเข้านอน และแย่งเอาของเล่นที่อยากได้จากคนอื่นมาได้อย่างรวดเร็ว แต่ฉันก็ยังรักพวกเขาเหลือเกิน

ฉันคิดว่าอาดัมกับเอวามนุษย์คู่แรกของพระเจ้า ก็มีบางส่วนคล้ายหลานของฉัน ขณะเดินอยู่กับพระเจ้า ทุกสิ่งที่พวกเขาเห็นในสวนล้วนน่าพิศวง แต่แล้ววันหนึ่งพวกเขาก็เจตนาไม่เชื่อฟัง คือกินผลไม้จากต้นไม้ที่พระเจ้าห้าม (ปฐก.2:15-17: 3:6) และการไม่เชื่อฟังในครั้งนั้นนำไปสู่การโกหกและการโทษคนอื่นในทันที (3:8-13)

แต่พระเจ้ายังทรงรักและห่วงใยพวกเขา พระองค์สละชีวิตสัตว์เพื่อให้พวกเขาได้ปกคลุมกาย (ข้อ 21) และต่อมาพระองค์ก็ประทานหนทางความรอดแก่คนบาปทุกคน โดยการสละชีวิตพระบุตรของพระองค์ (ยน.3:16) พระองค์รักเรามากขนาดนั้น!