ในพระธรรมโยบ มีข้อโต้แย้งมากมายเกี่ยวกับสาเหตุของความทุกข์ยากเจ็บปวดในโลก แต่ข้อโต้แย้งเหล่านั้นดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรโยบมากนัก ปัญหาของโยบไม่ได้อยู่ที่ความเชื่อ แต่อยู่ที่ความสัมพันธ์มากกว่า ท่านไว้วางใจพระเจ้าได้หรือไม่ โยบต้องการสิ่งเดียวคือพบพระเจ้าหน้าต่อหน้า เพราะพระองค์เท่านั้นที่จะสามารถอธิบายเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดกับท่านได้

ต่อมาโยบได้ตามที่ปรารถนา พระเจ้าทรงปรากฏแก่ท่าน (ดูโยบ 38:1) ทั้งที่เอฮูเพื่อนของท่านกำลังสาธยายถึงเหตุผลที่โยบไม่มีสิทธิ์จะได้พบพระเจ้า

ทั้งโยบและเพื่อนของท่าน ไม่มีใครทันได้เตรียมตัวฟังสิ่งที่พระเจ้าจะตรัส โยบมีคำถามมากมาย แต่ผู้ที่ถามคำถามกลับไม่ใช่โยบ หากแต่เป็นพระเจ้าผู้ตรัสว่า “จงคาดเอวไว้อย่างกับลูกผู้ชายหน่อยซิเราจะถามเจ้าขอเจ้าตอบเรา” (ข้อ 3) พระเจ้าไม่ได้โต้แย้งเรื่องปัญหาความทุกข์ยากที่กล่าวไว้ใน 35 บทก่อนหน้า แต่ทรงมุ่งประเด็นไปที่ความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ

คำตรัสของพระเจ้าทำให้เห็นชัดเจนถึงความแตกต่างระหว่างพระเจ้าผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งปวงกับมนุษย์ผู้อ่อนแออย่างโยบ การปรากฏของพระเจ้าเป็นคำตอบที่น่าตื่นเต้นต่อคำถามสำคัญของโยบที่ว่า มีพระเจ้าอยู่ไหม? โยบจึงได้แต่ตอบว่า “ข้าพระองค์จึงกล่าวถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่เข้าใจ สิ่งที่ประหลาดเกินแก่ข้าพระองค์ซึ่งข้าพระองค์ไม่ทราบ” (42:3)