ฉันมีเพื่อนที่เคยได้รับการรักษาโรค แต่ยังคงทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดซึ่งเป็นผลต่อเนื่องของโรคนั้น เพื่อนบางคนได้รับการรักษาจนเลิกยาเสพติดได้ แต่ยังคงทุกข์ทรมานกับความรู้สึกว่างเปล่าและเกลียดตัวเอง ฉันจึงสงสัยว่าทำไมพระเจ้าไม่รักษาพวกเขาให้หาย คือ ครั้งเดียวก็เพียงพอ

ในมาระโก 8:22-26 เป็นเรื่องราวที่พระเยซูรักษาชายตาบอดแต่กำเนิด พระองค์พาชายผู้นี้ออกมาจากหมู่บ้าน แล้วทรงถ่มน้ำลายที่ตาของเขาและ “วางพระหัตถ์บนเขา” เขากล่าวว่า เขามองเห็นผู้คน “เป็นเหมือนต้นไม้เดินไปมา” เมื่อพระเยซูแตะที่ตาของเขาอีกครั้ง เขาก็เห็น “ทุกสิ่งชัดเจน”

เมื่อพระเยซูทำพระราชกิจ คำพูดและการกระทำของพระองค์มักทำให้ผู้คนและสาวกแปลกใจ (มธ.7:28; ลก.8:10; 11:14) และแม้กระทั่งทำให้หลายคนเลิกติดตามพระองค์ (ยน.6:60-66) การอัศจรรย์ครั้งนี้ที่แยกเป็นสองตอนก็ทำให้เราสับสนเช่นกัน ทำไมไม่ทรงรักษาชายผู้นี้ทันที?

เราไม่รู้ว่าทำไม แต่พระเยซูทรงทราบว่าชายผู้นี้และเหล่าสาวกผู้เห็นเหตุการณ์ต้องการอะไรในขณะนั้น และทรงทราบว่าเราต้องการอะไรในวันนี้เพื่อนำให้ความสัมพันธ์ของเรากับพระองค์ลึกซึ้งยิ่งขึ้น แม้เราอาจไม่เข้าใจเสมอไป แต่เราก็วางใจได้ว่าพระเจ้ากำลังกระทำกิจในชีวิตเราและคนที่เรารัก และพระองค์จะประทานกำลัง ความกล้า และความชัดเจนซึ่งจำเป็นสำหรับเราในการยืนหยัดติดตามพระองค์