พระเจ้าทรงทราบไหมตอนที่ผมขับรถร้อยกว่ากิโลกลับหมู่บ้านตอนกลางคืน ตอบได้ยากจากสภาพที่ผมเป็น ผมมีไข้สูงและปวดหัว ผมอธิษฐานว่า “พระเจ้า ข้าพระองค์รู้ว่าพระองค์ทรงอยู่ด้วย แต่ข้าพระองค์กำลังทรมาน!”

ผมจอดรถด้วยความเหนื่อยอ่อนข้างถนนใกล้หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง สิบนาทีต่อมาผมได้ยินเสียงเรียก “คุณ! มีอะไรให้ช่วยไหม” คนในหมู่บ้านออกมาดูทำให้ผมอุ่นใจ เมื่อพวกเขาบอกชื่อหมู่บ้านซึ่งแปลว่า “องค์กษัตราทรงทราบ!” ผมประหลาดใจ ผมขับรถผ่านชุมชนนี้หลายต่อหลายครั้งแต่ไม่เคยแวะ ครั้งนี้ พระเจ้าทรงใช้ชื่อหมู่บ้านย้ำเตือนผมว่า พระองค์ผู้ทรงเป็นองค์กษัตรา ทรงอยู่กับผมตอนที่ผมอยู่ลำพังบนถนนเส้นนั้นกับความเจ็บป่วย ผมได้รับการหนุนใจและแข็งใจไปคลินิกที่ใกล้ที่สุด

พระเจ้าทรงรู้จักเราอย่างทะลุปรุโปร่งเมื่อเราใช้ชีวิตประจำวัน ทุกสถานที่และทุกสถานการณ์ ไม่ว่าเราจะมีสภาพอย่างไร (สดด.139:1-4,7-12) พระองค์ไม่ทรงทอดทิ้งหรือลืมเรา หรือยุ่งจนไม่สนใจเรา แม้เมื่อเจอปัญหาหรือตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก คือใน “ความมืด” และ “กลางคืน” (ข้อ 11-12) เราก็ยังคงอยู่ในการทรงสถิตของพระองค์ ความจริงนี้ทำให้เรามีหวังและมั่นใจว่าเราสามารถสรรเสริญพระเจ้าผู้ทรงสร้างเราอย่างตั้งใจและทรงนำเราไปตลอดชีวิตได้ (ข้อ 14)