ผมชอบและติดตามงานของนักเขียนชาวอังกฤษชื่อ จี. เค. เชสเตอร์ตันนานหลายปี อารมณ์ขันและความฉลาดของเขามักทำให้ผมหัวเราะแล้วคิดใคร่ครวญ อย่างเช่นเขาเขียนว่า “คุณอธิษฐานขอบพระคุณก่อนมื้ออาหารก็ดีแล้ว แต่ผมขอบพระคุณก่อนการแสดงละครและโอเปร่า ก่อนคอนเสิร์ต ก่อนละครใบ้ ก่อนเปิดหนังสือ ก่อนวาดรูป ทาสี ว่ายน้ำ ฟันดาบ ต่อยมวย เดิน เล่น เต้น และขอบพระคุณก่อนจุ่มปากกาลงในหมึก”

การขอบคุณพระเจ้าก่อนรับประทานอาหารเป็นสิ่งที่ดี แต่เราไม่ควรทำเพียงเท่านี้ อัครทูตเปาโลมองว่ากิจการและงานทุกอย่างเป็นสิ่งที่เราควรขอบพระคุณพระเจ้า และทำเพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์ “และเมื่อท่านจะกระทำสิ่งใดด้วยวาจาหรือด้วยกายก็ตาม จงกระทำทุกสิ่งในพระนามของพระเยซูเจ้า และขอบพระคุณพระบิดาเจ้าโดยพระองค์นั้น” (คส.3:17) การพักผ่อน การทำงาน และการศึกษาเล่าเรียนเป็นหนทางให้เรายกย่องพระเจ้าและขอบพระคุณต่อพระองค์

เปาโลยังได้หนุนใจผู้เชื่อในเมืองโคโลสีว่า “จงให้สันติสุขของพระคริสต์ครองจิตใจของท่าน พระเจ้าทรงเรียกท่านไว้ให้เป็นกายเดียวด้วยเพื่อสันติสุขนั้น และท่านจงมีใจกตัญญู” (ข้อ 15)

สถานที่ที่ดีที่สุดในการ “ขอบพระคุณ” คือที่ใดก็ได้ และในเวลาใดก็ได้ที่เราต้องการขอบพระคุณพระเจ้าและถวายเกียรติแด่พระองค์