ฉันได้งานแรกในชีวิตที่ร้านอาหารจานด่วนแห่งหนึ่ง เย็นวันเสาร์ชายคนหนึ่งเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นและถามว่าฉันจะเลิกงานเมื่อไหร่ ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด พอเวลาผ่านไป เขาสั่งมันฝรั่งทอดและเครื่องดื่มเพื่อที่ผู้จัดการร้านจะไม่ไล่เขาออกจากร้าน แม้ฉันจะพักอยู่ไม่ไกล แต่ก็กลัวที่จะเดินกลับบ้านคนเดียวผ่านลานจอดรถสองแห่งที่มืดและต้องข้ามลานทรายไปอีก ในที่สุด ตอนเที่ยงคืนฉันเข้าไปห้องทำงานเพื่อใช้โทรศัพท์

พ่อของฉันรับโทรศัพท์ และลุกจากเตียงอันน่าอบอุ่นโดยไม่ลังเลเพื่อมารับฉันกลับบ้านภายในเวลาห้านาทีต่อมา

ความมั่นใจว่าพ่อจะมาช่วยฉันในคืนนั้นทำให้ฉันคิดถึงคำยืนยันที่บันทึกไว้ในสดุดี 91 พระบิดาแห่งฟ้าสวรรค์ทรงอยู่กับเราเสมอ เพื่อปกป้องและดูแลยามที่เราสับสน หวาดกลัว หรือขัดสน พระองค์ประกาศว่า “เมื่อเขาร้องทูลเรา เราจะตอบเขา” (สดด.91:15) พระองค์ไม่ได้เป็นเพียงให้เราหลบภัยได้เท่านั้น แต่ยังทรงเป็นที่กำบัง(ข้อ 1) ทรงเป็นศิลาที่ลี้ภัยของเรา (ข้อ 2)

ในยามที่เรากลัว ตกอยู่ในอันตราย หรือไม่แน่ใจ เราเชื่อพึ่งในพระสัญญาของพระเจ้าได้ว่า เมื่อเราร้องทูลพระองค์จะตอบเรา พระองค์จะฟังและอยู่กับเราในเวลาที่เรามีปัญหา (ข้อ 14-15) พระเจ้าทรงเป็นที่ปลอดภัยของเรา