“ใครจะสวมกอดทุกคนล่ะ?”
นั่นเป็นคำถามหนึ่งที่สตีฟเพื่อนของเราถาม หลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นมะเร็งและไม่ได้มาโบสถ์ของเราระยะหนึ่ง สตีฟเป็นคนที่ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าได้รับการต้อนรับ ด้วยการทักทายที่เป็นมิตร การจับมือที่อบอุ่น และแม้กระทั่ง “การสวมกอดอันบริสุทธิ์” สำหรับบางคน ซึ่งเป็นการประยุกต์ใช้พระธรรมโรม 16:16 ที่ว่า “จงต้อนรับกันด้วยธรรมเนียมจุบอันบริสุทธิ์”
เมื่อเราอธิษฐานขอให้พระเจ้ารักษาสตีฟ เขากลับเป็นห่วงว่าถ้าเขาต้องไปผ่าตัดรับการรักษาและไม่ได้มาโบสถ์ของเราระยะหนึ่ง จะไม่มีใครคอยทักทายต้อนรับคนที่มา
ไม่ใช่เราทุกคนที่ถูกออกแบบมาให้มีใจต้อนรับอย่างเปิดเผยเช่นเดียวกับสตีฟ แต่ความห่วงใยที่เขามีต่อผู้อื่นเป็นแบบอย่างที่ดีและเตือนเราให้คิดถึงคำพูดของเปโตรที่ว่า “จงต้อนรับเลี้ยงดูซึ่งกันและกันโดยไม่บ่น” หรือโดยมีความรักเป็นศูนย์กลาง (1 ปต.4:9; ฟป.2:14) ในศตวรรษแรกการให้ที่พักแก่คนเดินทางถือเป็นส่วนหนึ่งของการต้อนรับ กระนั้น การต้อนรับย่อมเริ่มต้นจากการทักทายที่อบอุ่นเสมอ
ขณะที่เรามีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นด้วยความรัก ไม่ว่าจะโดยการสวมกอดหรือรอยยิ้มที่เป็นมิตร เราก็ได้ทำ “เพื่อว่าพระเจ้าจะทรงได้เกียรติในการทั้งปวงโดยทางพระเยซูคริสต์” (1 ปต.4:11)
