เมื่อฉันยังวางใจพระเจ้าทั้งที่มีความเจ็บปวดเรื้อรัง แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่เข้ามา ก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนศัตรูที่ร้ายกาจ ปัญหาแรกแย็บเข้าขวา ปัญหาที่สองผลักข้างหลัง ปัญหาที่สามต่อยแสกหน้า ในช่วงเวลาเช่นนี้ เมื่อกำลังถดถอยและไม่บรรเทาลงแม้แต่น้อย การวิ่งหนีและหลบซ่อนดูจะเข้าท่าดี แต่เพราะฉันไม่อาจหนีจากความเจ็บปวดแล้วเปลี่ยนสถานการณ์ หรือไม่สนใจความรู้สึกตัวเองได้ ฉันจึงค่อยๆ เรียนรู้ที่จะวางใจพระเจ้าให้ทรงนำฉันผ่านพ้นไป

เมื่อฉันต้องการการหนุนใจ คำปลอบโยนและความกล้าหาญ ฉันจะอ่านและใคร่ครวญบทเพลงสดุดีที่ผู้เขียนบอกเล่าสถานการณ์ของตัวเองกับพระเจ้าอย่างเปิดเผย ในบทหนึ่งที่ฉันชอบ กษัตริย์ดาวิดทรงหนีจากอับซาโลม บุตรชายที่ต้องการสังหารท่านและยึดอำนาจ แม้ดาวิดคร่ำครวญกับสถานการณ์นี้ (สดด.3:1-2) แต่ท่านก็วางใจการปกป้องของพระเจ้าและคาดหวังที่จะทรงตอบคำอธิษฐาน (ข้อ 3-4) ท่านไม่กังวลจนนอนไม่หลับหรือหวาดกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพราะวางใจว่าพระเจ้าจะทรงดูแลและช่วยให้รอด (ข้อ 5-8)

ความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจมักเหมือนเป็นศัตรูคู่อาฆาต เราอาจอยากยอมแพ้หรืออยากหนีไปเมื่อเราเหนื่อยและไม่เห็นทางออก แต่เช่นเดียวกับดาวิด เราเรียนรู้ที่จะวางใจได้ว่าพระเจ้าจะทรงยกชูเราและช่วยเราให้พักพิงในพระองค์ผู้ทรงรักและอยู่กับเราเสมอ