้เอมี่ คาร์ไมเคิล (1867-1951) เป็นที่รู้จักเนื่องจากเธอช่วยเหลือและให้ชีวิตใหม่แก่เด็กหญิงกำพร้าในอินเดีย ระหว่างการทำงานอันเหนื่อยล้านี้ มีช่วงเวลาที่เธอเรียกว่า “ช่วงเวลานิมิต” ในหนังสือชื่อ ทองจากแสงจันทร์ เธอเขียนว่า “ในวันที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน มีชั่วขณะที่เราได้นึกถึง ‘ดินแดนไกลโพ้น’ ขณะนั้นเราสงบยืนนิ่งอยู่บนถนนหนทาง”

ผู้เผยพระวจนะอิสยาห์กล่าวถึงช่วงเวลาซึ่งประชากรที่กบฏของพระเจ้าจะหันกลับมาหาพระองค์ “ตาของเจ้าจะเห็นพระราชาทรงสง่าราศี จะเป็นแผ่นดินที่ยืดออกไกล” (อสย.33:17) การจะเห็น “ดินแดนไกลโพ้น” นี้ได้เราต้องอยู่เหนือสถานการณ์ปัจจุบันและมองด้วยมุมมองนิรันดร์ ท่ามกลางเวลาที่เรายากลำบาก พระเจ้าให้เราได้เห็นชีวิตของเราจากมุมมองของพระองค์และมีความหวังขึ้นอีกครั้ง “เพราะพระเจ้าทรงเป็นผู้พิพากษาของเรา พระเจ้าทรงเป็นผู้ครอบครองของเรา พระเจ้าทรงเป็นบรมมหากษัตริย์ของเรา พระองค์จะทรงช่วยเราให้รอด” (ข้อ 22)

ทุกวันเราเลือกได้ว่าจะก้มหน้าด้วยความท้อใจหรือเงยหน้าขึ้นมอง “ดินแดนไกลโพ้น” มองพระเจ้า “ผู้ทรงโอ่อ่าตระการต่อพวกเรา” (ข้อ 21)

เอมี่ คาร์ไมเคิลใช้ชีวิตกว่า 50 ปีในอินเดีย ช่วยเหลือเด็กหญิงที่ขาดแคลน เธอทำได้อย่างไร ทุกวันเธอมุ่งมองที่พระเยซูและมอบชีวิตให้พระองค์ดูแล เราก็ทำได้เช่นเดียวกัน