เมืองที่ฉันอยู่ ประสบภัยหนาวร้ายแรงที่สุดในรอบสามสิบปี ฉันปวดไปทั้งตัวกับการกวาดหิมะที่ตกไม่หยุด แต่เมื่อกลับเข้าบ้านรู้สึกเหมือนสิ่งที่ทำสูญเปล่า ฉันถอดรองเท้าด้วยความเหนื่อยล้า ฉันได้สัมผัสความอบอุ่นจากเตาผิง และลูกๆ ที่นั่งล้อมอยู่ เมื่อมองออกนอกหน้าต่างจากภายในตัวบ้าน มุมมองของฉันเรื่องสภาพอากาศก็เปลี่ยนไป แทนที่จะเห็นหิมะมากมายที่ต้องกวาด ฉันชื่นชมความงามของกิ่งไม้ที่มีน้ำแข็งเกาะ และหิมะที่ปกคลุมภูมิทัศน์แห้งแล้งในฤดูหนาว

ฉันเห็นการเปลี่ยนมุมมองแบบเดียวกันของอาสาฟ เมื่ออ่านถ้อยคำของท่านในสดุดี 73 ตอนแรกที่ท่านคร่ำครวญกับความเป็นไปของโลก ทำชั่วกลับได้ดี ท่านสงสัยว่าการมีชีวิตเพื่อผู้อื่นและแตกต่างจากคนทั่วไปจะมีคุณค่าอะไร (ข้อ 13) แต่เมื่อเข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้า มุมมองของท่านก็เปลี่ยนไป (ข้อ 16-17) ท่านระลึกได้ว่าพระเจ้าจะทรงจัดการกับโลกและปัญหาทั้งสิ้นอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด สิ่งที่สำคัญกว่าคือ เป็นการดีที่ได้อยู่กับพระเจ้า (ข้อ 28)

เมื่อเรารู้สึกหนาวเหน็บกับปัญหาในโลกที่ดูเหมือนไม่มีวันสิ้นสุด เราเข้าไปในสถานนมัสการของพระเจ้าได้ด้วยการอธิษฐาน และรับความอบอุ่นจากความจริงที่เปลี่ยนมุมมองและเปลี่ยนแปลงชีวิตว่า การตัดสินของพระเจ้าดีกว่าการตัดสินของเรา แม้สถานการณ์ของเราจะไม่เปลี่ยน แต่เราเปลี่ยนมุมมองได้