หลายปีก่อน ผมและลูกๆ ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ในฟาร์มปศุสัตว์ร้างที่ห่างไกล ริมแม่น้ำแซลมอน “แม่น้ำที่ไม่ไหลย้อนกลับ” ในรัฐไอดาโฮ วันหนึ่งขณะสำรวจฟาร์ม ผมพบหลุมศพโบราณมีป้ายทำด้วยไม้ ซึ่งข้อความได้ลบเลือนไปแล้ว ผู้คนอาศัยอยู่ที่นี่และตายไป และถูกลืมเลือน ผมรู้สึกเศร้าใจเมื่อได้เห็นหลุมศพนั้น หลังจากเรากลับถึงบ้าน ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงอ่านประวัติศาสตร์ของฟาร์มและที่ดินบริเวณนั้น แต่ก็ไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ถูกฝังไว้ที่นั่น

มีคำกล่าวไว้ว่า คนที่ดีที่สุดจะเป็นที่จดจำนานกว่า 100 ปี ส่วนคนอื่นๆ จะถูกลืมเลือนในไม่ช้า ก็เหมือนป้ายหลุมฝังศพซึ่งจะเลือนหายไป แต่เราได้ส่งต่อมรดกให้คนในครอบครัวของพระเจ้า คือความรักที่เรามีต่อพระเจ้าและผู้อื่นจะคงอยู่ต่อไป มาลาคี 3:16-17 บอกเราว่า “มีหนังสือม้วนหนึ่งสำหรับบันทึกความจำหน้าพระพักตร์ ได้บันทึกชื่อผู้ที่เกรงกลัวพระเจ้าและที่ตรึกตรองในพระนามของพระองค์ไว้ พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ‘เขาทั้งหลายจะเป็นคนของเรา ในวันที่เราจะประกอบกิจ’ ”

เปาโลกล่าวถึงดาวิดว่าพระองค์ได้ “ปฏิบัติในคราวอายุของท่านตามพระทัยของพระเจ้า” และได้ล่วงหลับไปแล้ว (กจ.13:36) ขอให้เราเป็นเช่นดาวิดที่รักและปรนนิบัติพระเจ้าในช่วงอายุของเราและให้คนรุ่นหลังระลึกถึงพระเจ้า พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า “เขาทั้งหลายจะเป็นคนของเรา”