บางคนชอบช็อคโกแลตรสขมและบางคนชอบช็อคโกแลตรสหวานชาวมายาโบราณในอเมริกากลางชอบดื่มช็อคโกแลตที่ปรุงรสด้วยพริก พวกเขาชอบดื่มเครื่องดื่มชนิดที่เรียกว่า “น้ำขม” นี้ หลายปีต่อมา เครื่องดื่มนี้แพร่ไปถึงสเปน แต่ชาวสเปนชอบดื่มช็อคโกแลตหวาน จึงเติมน้ำตาลและน้ำผึ้งลงไปเพื่อตัดรสขมธรรมชาติของช็อคโกแลต

แต่ละวันก็เป็นเหมือนช็อคโกแลต ที่มีทั้งรสขมและหวาน คุณพ่อลอเรนซ์บาทหลวงชาวฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 17 บันทึกไว้ว่า “ถ้าเรารู้ว่าพระเจ้ารักเรามากเพียงใด เราย่อมจะพร้อมเสมอที่จะรับทั้งความหวานและขมเท่าๆ กันจากพระหัตถ์ของพระองค์” รับทั้งความหวานและขมเท่าๆ กันหรือ? เป็นเรื่องยาก! คุณพ่อลอเรนซ์พูดถึงอะไร? กุญแจสำคัญซ่อนอยู่ในพระลักษณะพระเจ้า ผู้เขียนสดุดีกล่าวว่า “พระองค์ประเสริฐ และทรงกระทำการดี” (สดด.119:68)

ชาวมายาเห็นคุณค่าของช็อคโกแลตรสขมที่มีสรรพคุณเป็นยารักษาโรค วันที่ขมก็มีคุณค่าเช่นเดียวกันคือทำให้เราตระหนักว่าเราอ่อนแอ และพึ่งพาพระเจ้ามากขึ้น “ดีแล้วที่ข้าพระองค์ทุกข์ยาก เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้ถึงกฎเกณฑ์ของพระองค์” (สดด.119:71) ให้เรารับชีวิตวันนี้ที่มีรสชาติที่แตกต่างกัน ซึ่งย้ำเตือนถึงความดีงามของพระเจ้า จงพูดว่า “พระองค์ได้ทรงกระทำดีต่อผู้รับใช้ของพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า ตามพระวจนะของพระองค์”(สดด.119:65)