ในบทเพลง “จงมองดูที่พระองค์ (Look at Him)” รูเบน โซเทโล นักประพันธ์ชาวเม็กซิกัน บรรยายถึงพระเยซูถูกตรึงที่กางเขน เขาเชื้อเชิญให้เรามองดูที่พระองค์และนิ่งเงียบ เพราะเราได้แต่นิ่งงันต่อหน้าความรักซึ่งพระองค์ทรงสำแดงบนกางเขน โดยความเชื่อเราจึงคิดภาพตามพระกิตติคุณได้ เราคิดถึงกางเขนและพระโลหิต ตะปูและความเจ็บปวด

เมื่อพระเยซูสิ้นพระชนม์ คนทั้งปวง “ที่มาชุมนุมกันเพื่อจะดูการณ์นั้น..พากันตีอกของตัวกลับไป” (ลก.23:48) บางคน “ยืนอยู่แต่ไกลมองเห็นเหตุการณ์เหล่านั้น” (ข้อ 49) พวกเขานิ่งเงียบ มีเพียงนายร้อยที่พูดว่า “แท้จริงท่านผู้นี้เป็นคนชอบธรรม” (ข้อ 47)

มีบทเพลงและบทกลอนที่บรรยายความรักยิ่งใหญ่ เยเรมีย์เขียนไว้หลายปีมาแล้ว ถึงความเจ็บปวดเมื่อเยรูซาเล็มล่มสลาย “ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ” (พคค.1:12) ท่านบอกประชาชน เพราะท่านคิดว่าไม่มีความทุกข์ใดใหญ่หลวงเท่ากับทุกข์ของกรุงเยรูซาเล็มแล้ว ไม่มีการทนทุกข์ใด เทียบได้กับที่พระเยซูต้องทนแบกรับ

เราทุกคนต้องผ่านเส้นทางกางเขน เราจะมองเห็นความรักของพระองค์หรือไม่? อีสเตอร์นี้ ไม่มีบทกวีใดเพียงพอจะขอบพระคุณและอธิบายความรักของพระเจ้าได้ ให้เราใคร่ครวญการสิ้นพระชนม์ของพระเยซู และกระซิบบอกว่าเรารักพระองค์จากส่วนลึกของจิตใจ