เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้อ่านหนังสือด้านการเงินและสังเกตเห็นแนวโน้มที่น่าสนใจ ส่วนใหญ่มีคำแนะนำที่ดี และหลายเล่มแนะว่าให้เราลดค่าใช้จ่ายเพื่อจะได้ใช้ชีวิตอย่างเศรษฐีในภายหลัง แต่มีเล่มหนึ่งให้มุมมองที่แตกต่างว่า จำเป็นต้องใช้ชีวิตเรียบง่าย เพื่อชีวิตที่มั่งคั่ง หากคุณอยากได้ทรัพย์สิ่งของเพื่อจะมีความสุข ผู้เขียนบอกว่า “คุณก็พลาดเป้าหมายของการมีชีวิตอยู่”

ถ้อยคำที่ปราดเปรื่องนี้ทำให้ฉันคิดถึงการตอบสนองของพระเยซูต่อชายที่ขอให้พระองค์ช่วยเจรจากับพี่ชายเพื่อแบ่งสมบัติ พระเยซูไม่ทรงเห็นใจ ทั้งยังปฏิเสธเขาทันที แล้วเตือนเขาให้ระวังและละเว้นเสียจาก “การโลภทุกประการ” เพราะว่า “ชีวิตของคนมิได้อยู่ในการที่มีของฟุ่มเฟือย” (ลก.12:14-15) แล้วทรงเล่าเรื่องของเศรษฐีผู้วางแผนส่ำสมพืชผลและใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย เป็นแผนการเกษียณอายุของยุคศตวรรษที่หนึ่ง แต่กลับจบชีวิตอย่างน่าเศร้า (ข้อ 16-20) ความมั่งคั่งก็ช่วยอะไรไม่ได้

เราต้องรับผิดชอบใช้ทรัพยากรอย่างฉลาด แต่พระเยซูทรงเตือนให้เราสำรวจแรงจูงใจด้วย ใจเราควรจดจ่อแสวงหาแผ่นดินพระเจ้า คือรู้จักพระองค์และปรนนิบัติผู้อื่น ไม่ใช่เพื่ออนาคตที่มั่นคง (ข้อ 29-31) เมื่อเรามีชีวิตอยู่เพื่อพระองค์และแบ่งปันกับผู้อื่นอย่างใจกว้าง เราจะได้ชีวิตที่มั่งคั่งกับพระองค์นับแต่นี้ คือชีวิตที่มีความหมาย (ข้อ 32-34)