ในฐานะชาวแคลิฟอร์เนียโดยกำเนิดที่รักการออกแดด ฉันมักหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่หนาว แต่ฉันก็ชอบรูปหิมะสวยๆ ฉันจึงอดยิ้มไม่ได้ เมื่อเพื่อนจากอิลินอยส์ให้ดูภาพต้นไม้ต้นเล็กข้างหน้าต่างในช่วงฤดูหนาว แต่การชื่นชมเปลี่ยนเป็นความเศร้าเมื่อเห็นว่ากิ่งที่หงิกงอโน้มต่ำลงด้วยน้ำหนักของน้ำแข็งที่เกาะอยู่

กิ่งก้านที่โน้มลู่เหล่านั้นจะทนทานต่อแรงถ่วงได้นานสักเท่าใดก่อนที่จะหักลง น้ำหนักที่ถ่วงอยู่ทำให้ฉันคิดถึงไหล่ของตนเองที่ลู่ลงภายใต้ภาระอันหนักของความวิตกกังวล

หลังจากที่พระเยซูย้ำว่าสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไม่ใช่สิ่งของฝ่ายโลกซึ่งไม่จีรัง พระองค์ทรงหนุนใจเราให้ละทิ้งความกังวล องค์พระผู้สร้างและผู้ทรงค้ำจุนจักรวาลทรงรักและเลี้ยงดูลูกของพระองค์ ดังนั้น เราจึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอันมีค่าให้กับความกังวล พระเจ้าทรงทราบความขัดสนของเราและจะทรงดูแลเรา (มธ.6:19-32)

พระองค์ทรงทราบด้วยว่าเราจะถูกลวงให้พ่ายแพ้ต่อความวิตกกังวล พระองค์ทรงบอกเราให้แสวงหาพระองค์ก่อน เชื่อในการสถิตอยู่ด้วยและการจัดเตรียมของพระองค์ แล้วใช้ชีวิตโดยความเชื่อวันต่อวัน (ข้อ 33-34)

เราจะพบปัญหาหนักและความไม่แน่นอนในชีวิต ที่จะทำให้เราไหล่ทรุดเพราะความกังวล แต่เมื่อเราวางใจพระเจ้าเราจะไม่หักทลาย