ตอนที่เซเวียร์ลูกชายของฉันอายุหกขวบ เพื่อนของฉันพาลูกวัยหัดเดินมาเยี่ยมและเซเวียร์อยากแบ่งของเล่นให้ ฉันดีใจที่ลูกชายตัวน้อยใจกว้าง จนกระทั่งเขายื่นตุ๊กตาสัตว์ที่สามีฉันไปหาซื้อมาได้ เพื่อนฉันรู้ว่าเป็นของเล่นหายากจึงพยายามปฏิเสธอย่างสุภาพ แต่เซเวียร์เอาของขวัญใส่มือน้องและบอกว่า “พ่อผมให้ของเล่นเยอะแยะไว้แบ่งกับคนอื่น”

แม้เซเวียร์จะเรียนรู้เรื่องการให้โดยไม่เสียดายมาจากฉัน แต่ฉันก็มักหวงแหนสิ่งต่างๆ จากพระเจ้าและจากผู้อื่น แต่เมื่อระลึกได้ว่าพระบิดาประทานทุกสิ่งที่ต้องการและจำเป็นให้ การแบ่งปันก็เป็นเรื่องง่าย

ในพันธสัญญาเดิม พระเจ้าสั่งให้ชนอิสราเอลวางใจพระองค์ โดยการถวายสิ่งของที่พระเจ้าประทานให้ส่วนหนึ่งแก่ปุโรหิตเผ่าเลวี ผู้จะนำไปช่วยเหลือผู้อื่นต่อไป เมื่อประชาชนไม่ทำตามผู้เผยพระวจนะ มาลาคีกล่าวว่าพวกเขาฉ้อโกงพระเจ้า (มลค.3:8-9) แต่ถ้าพวกเขาให้ด้วยความเต็มใจแสดงว่าพวกเขาวางใจในพระสัญญาว่าจะเลี้ยงดูและปกป้องของพระเจ้า (ข้อ 10-11) ผู้อื่นก็จะมองเห็นว่าพวกเขาเป็นผู้ที่ได้รับพระพร (ข้อ 12)

ในการบริหารจัดการเรื่องเงิน ตารางเวลาหรือสิ่งของที่พระเจ้าประทานให้กับเรา การให้ก็ถือเป็นการนมัสการอย่างหนึ่ง การให้ด้วยใจกว้างขวางอย่างไม่คิดเสียดายแสดงว่า เรามั่นใจในการดูแลของพระบิดาที่รักผู้ประทานให้ด้วยใจกว้างขวางที่สุด