“วัชพืชคือต้นอะไรก็ตามที่ขึ้นในที่ที่เราไม่ต้องการให้ขึ้น” พ่อผมพูดพลางส่งจอบให้ ผมอยากปล่อยต้นข้าวโพดที่ “ขึ้นโดยสมัครใจ” ท่ามกลางต้นถั่วไว้ แต่พ่อซึ่งเติบโตมาในฟาร์มแนะให้ผมถอนออก ข้าวโพดต้นนั้นไม่ช่วยอะไร มีแต่จะเบียดและแย่งอาหารต้นถั่ว

มนุษย์ไม่ใช่พืช เรามีความคิดเป็นของตัวเองและมีเจตจำนงเสรีที่พระเจ้าประทานให้ แต่บางครั้งเราพยายามจะผลิบานในที่ที่พระเจ้าไม่ทรงต้องการ

โยนาธาน เจ้าชายนักรบ ราชบุตรของกษัตริย์ซาอูลจะทำตามที่ตนเห็นชอบก็ได้ ท่านมีสิทธิเป็นกษัตริย์โดยชอบ แต่ท่านเห็นพระเจ้าทรงอวยพรดาวิดและเห็นความเย่อหยิ่งและความอิจฉาของบิดา (1 ซมอ.18:12-15) ดังนั้น แทนที่จะไขว่คว้าบัลลังก์ที่ไม่มีวันเป็นของท่าน โยนาธานกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของดาวิด และช่วยชีวิตดาวิดไว้ (19:1-6; 20:1-4)

บางคนอาจบอกว่าโยนาธานเสียสละมากเกินไป แต่เราอยากเป็นที่จดจำเช่นไร เหมือนเช่นซาอูลผู้ทะเยอทะยาน ที่ยึดมั่นในราชอาณาจักรและต้องสูญเสียไป หรือเป็นเช่นโยนาธาน ผู้ปกป้องชีวิตบุรุษที่จะเป็นบรรพบุรุษผู้ทรงเกียรติของพระเยซู

แผนการของพระเจ้าดีกว่าแผนการของเราเสมอ เราจะต่อต้านและเป็นเหมือนวัชพืชซึ่งอยู่ผิดที่ หรือยอมจำนนต่อการทรงนำและกลายเป็นพืชที่เบ่งบานออกผลในสวนของพระองค์ พระองค์ทรงให้เราเป็นผู้เลือก