ระหว่างทางจากโบสถ์กลับบ้าน ลูกสาวฉันนั่งกินขนมกรุบกรอบรูปปลาอยู่เบาะหลังอย่างมีความสุขและลูกคนอื่นๆ ของฉันขอร้องให้เธอแบ่งให้บ้าง ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยจึงถามเจ้าของขนมว่า “วันนี้ทำอะไรในห้องเรียนบ้าง” เธอเล่าว่าทำตะกร้าใส่ขนมปังกับปลาเพราะเด็กคนหนึ่งเอาขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวให้พระเยซูเลี้ยงคนมากกว่าห้าพันคน (ยน.6:1-13)

“เด็กผู้ชายคนนั้นใจดีมากเลยที่แบ่งปัน หนูคิดว่าบางทีพระเจ้ากำลังบอกให้หนูแบ่งปลาของหนูด้วยไหม” ฉันถาม ลูกตอบว่า “ไม่ค่ะ แม่”

ฉันพยายามให้กำลังใจเธอว่าอย่าเก็บขนมไว้กินคนเดียว เธอไม่เห็นด้วย “มันไม่พอให้ทุกคนกินนี่คะ!”

การแบ่งปันเป็นเรื่องยาก การยึดสิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นเรื่องง่ายกว่า บางทีเราอาจคำนวณแล้วและให้เหตุผลว่ามีไม่พอสำหรับทุกคน เราคาดคะเนว่าถ้าเราแบ่ง เราก็จะไม่มีให้ตัวเอง

เปาโลเตือนว่าทุกสิ่งที่เรามีมาจากพระเจ้า ผู้ทรงต้องการให้เรา “มีสิ่งสารพัดมั่งคั่งบริบูรณ์ขึ้น เพื่อให้ท่านมีแจกจ่ายอย่างใจกว้างขวาง” (2 คร.9:10-11) การคำนวณทางคณิตศาสตร์บนสวรรค์ไม่ใช่คำนวณว่าเหลือเท่าไร แต่คำนวณว่ามีมากมายเพียงใด เราแบ่งปันด้วยความยินดีได้เพราะพระเจ้าทรงสัญญาว่าจะดูแลเราเมื่อเราใจกว้างต่อผู้อื่น