หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ฉันได้งานเงินเดือนต่ำ จึงอัตคัตจนบางครั้งไม่พอซื้ออาหารมื้อถัดไป ฉันเรียนรู้ที่จะวางใจพระเจ้าเรื่องการทรงจัดเตรียม

ฉันคิดถึงประสบการณ์ของผู้เผยพระวจนะเอลียาห์ ขณะที่ท่านทำพันธกิจของผู้เผยพระวจนะ ท่านเรียนรู้ที่จะวางใจพระเจ้าเรื่องความจำเป็นในแต่ละวัน หลังจากที่เอลียาห์ประกาศการพิพากษาของพระเจ้าเรื่องความแห้งแล้งในอิสราเอลได้ไม่นาน พระเจ้าส่งท่านไปยังที่แห้งแล้งข้างลำธารเครีท ที่นั่นพระองค์ทรงใช้อีกานำอาหารมาให้ทุกวันและให้ท่านดื่มน้ำจากลำธาร (1 พกษ.17:1-4)

เมื่อฝนแล้งลำธารก็กลายเป็นลำน้ำเล็กๆ แล้วค่อยๆ กลายเป็นน้ำไม่กี่หยดจนกระทั่งแห้งสนิท พระเจ้าจึงตรัสว่า “ลุกขึ้นไปยังเมืองศาเรฟัทเถิด…เราได้บัญชาหญิงม่ายคนหนึ่งที่นั่นให้เลี้ยงเจ้า” (ข้อ 9) ศาเรฟัทอยู่ในแคว้นฟีนีเซีย คนที่นั่นเป็นศัตรูกับอิสราเอล จะมีใครให้ที่พักแก่ท่านหรือ และหญิงม่ายยากจนจะมีอาหารแบ่งปันหรือ

เราส่วนใหญ่อยากให้พระเจ้าประทานอย่างบริบูรณ์ล่วงหน้านานก่อนที่ทรัพยากรของเราจะหมดไป มากกว่าที่จะให้มีแค่พอเพียงในแต่ละวัน แต่พระบิดาผู้ทรงรักกระซิบว่า จงวางใจเรา เหมือนที่ทรงใช้อีกาและหญิงม่ายให้เลี้ยงดูเอลียาห์ จึงไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้สำหรับพระองค์ เราพึ่งพาความรักและฤทธิ์อำนาจของพระองค์ได้ในเรื่องความจำเป็นในแต่ละวัน