ผู้อพยพที่ทะลักเข้ามาในชุมชนของเรา ทำให้คริสตจักรในพื้นที่เติบโตขึ้น การเติบโตนั้นนำมาซึ่งความท้าทาย สมาชิกคริสตจักรต้องเรียนรู้การต้อนรับคนใหม่ที่ปรับตัวกับวัฒนธรรมที่ไม่คุ้น ภาษาใหม่ และรูปแบบการนมัสการที่แตกต่าง การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ อาจก่อให้เกิดสถานการณ์ที่น่าอึดอัด

การเข้าใจผิดและความไม่ลงรอยกันเกิดขึ้นทุกที่ที่มีคน คริสตจักรก็ไม่เว้น หากเราไม่จัดการกับความแตกต่างอย่างเหมาะสม ก็อาจนำไปสู่ความแตกแยก

คริสตจักรในยุคแรกในเยรูซาเล็มกำลังเติบโต จนกระทั่งเมื่อเกิดการโต้เถียงเพราะการแบ่งแยกทางวัฒนธรรม ชาวยิวพูดกรีก (พวกนิยมกรีก) ตำหนิชาวยิวที่พูดอารเมค “ในการแจกทานทุกๆ วันนั้น เขาเว้นไม่ได้แจกให้พวกแม่ม่ายชาวกรีก” (กจ.6:1) พวกอัครทูตจึงกล่าวว่า “จงเลือกเจ็ดคนในพวกท่านทีมีชื่อเสียงดีประกอบด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์และสติปัญญา” (ข้อ 3) ทั้งเจ็ดคนที่ได้รับเลือกมีชื่อภาษากรีก (ข้อ 5) เขาเป็นพวกนิยมกรีก เป็นสมาชิกกลุ่มที่ถูกละเลย พวกเขาเข้าใจปัญหาดีที่สุด พวกอัครทูตจึงอธิษฐานและวางมือบนเขาและคริสตจักรได้เจริญขึ้น (ข้อ 6-7)

การเติบโตนำความท้าทายมา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะต้องมีการปฏิสัมพันธ์ข้ามธรรมเนียมประเพณีมากขึ้น แต่เมื่อเราแสวงหาการทรงนำของพระวิญญาณบริสุทธิ์ เราจะพบทางออกที่สร้างสรรค์ คือสิ่งที่น่าจะเป็นปัญหากลับกลายเป็นโอกาสเพื่อให้เติบโตมากขึ้น