ค่ำคืนหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน หลังจากอธิษฐานก่อนเข้านอนกับลูกสาววัยสองขวบของเรา ภรรยาผมประหลาดใจกับคำถามว่า “แม่คะ พระเยซูอยู่ที่ไหน”
ลูแอนตอบว่า “พระเยซูอยู่บนสวรรค์ และทรงอยู่ทุกที่ ทรงอยู่กับเราที่นี่ด้วย และพระองค์มาอยู่ในใจของลูกได้ ถ้าลูกทูลขอพระองค์”
“หนูอยากให้พระเยซูมาอยู่ในใจของหนู”
“ลูกจะทูลขอพระองค์วันไหนก็ได้”
“หนูอยากขอให้พระองค์มาอยู่ในใจของหนูตอนนี้”
แล้วลูกสาวตัวน้อยของเราพูดว่า “พระเยซูโปรดเข้ามาในใจของหนูและอยู่กับหนูด้วย” และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นการเดินทางความเชื่อของเธอกับพระองค์
เมื่อสาวกของพระเยซูถามพระองค์ว่าใครเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์ พระองค์ทรงเรียกเด็กเล็กๆ คนหนึ่งมาท่ามกลางเขา (มธ.18:1-2) แล้วตรัสว่า “ถ้าพวกท่านไม่กลับใจเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ท่านจะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ไม่ได้เลย…ถ้าผู้ใดจะรับเด็กเล็กเช่นนี้คนหนึ่งในนามของเรา ผู้นั้นก็รับเราด้วย” (ข้อ 3-5)
จากมุมมองของพระเยซู เด็กเล็กๆ ที่เชื่อวางใจ เป็นแบบอย่างความเชื่อแก่เรา และทรงบอกให้เราต้อนรับทุกคนที่เปิดใจให้พระองค์ พระเยซูตรัสว่า “จงยอมให้เด็กเล็กๆ เข้ามาหาเรา อย่าห้ามเขาเลย เพราะว่าชาวแผ่นดินสวรรค์เป็นของคนเช่นเด็กเหล่านั้น” (19:14)
