ฤดูหนาวหลายปีก่อน บ้านเกิดของผมเผชิญอุณหภูมิหนาวจัดนานกว่าปกติ ซึ่งในที่สุดก็หลีกทางให้กับอากาศอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ ตลอดสองสัปดาห์เต็มที่อุณหภูมิภายนอกลดต่ำกว่าศูนย์องศา

เช้าที่หนาวจัดวันหนึ่ง เสียงร้องของนกได้ทำลายความเงียบของค่ำคืน นกหลายร้อยตัวส่งเสียงเซ็งแซ่ ถ้าผมไม่รู้อะไร ผมคงคิดว่าสัตว์เล็กๆ เหล่านี้กำลังอ้อนวอนขอให้องค์พระผู้สร้างทรงทำให้อากาศอบอุ่น!

ผู้เชี่ยวชาญเรื่องนกบอกว่า เสียงนกที่อื้ออึงในช่วงเช้าของปลายฤดูหนาว ส่วนใหญ่เป็นเสียงของนกตัวผู้ที่พยายามดึงดูดนกตัวเมีย และประกาศอาณาเขต เสียงนกร้องทำให้ผมนึกถึงการที่พระเจ้าทรงปรับแต่งสิ่งทรงสร้าง เพื่อทำให้ชีวิตดำรงอยู่และเติบโตเพราะทรงเป็นพระเจ้าแห่งชีวิต

ในสดุดีซึ่งบรรยายถึงความอัศจรรย์ใจต่อแผ่นดินโลกอันอุดมสมบูรณ์ของพระเจ้า ผู้เขียนเริ่มว่า “จิตใจของข้าเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระองค์” (สดด.104:1) และต่อด้วย “ที่ริมน้ำนั้น นกในอากาศจึงได้มีที่อาศัย มันร้องอยู่ท่ามกลางกิ่งไม้” (ข้อ 12)

ตั้งแต่เสียงนกร้องและนกทำรังไปจนถึงมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ “ซึ่งในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วน” (ข้อ 25) เราได้พบเหตุผลที่จะสรรเสริญองค์พระผู้สร้าง สำหรับทุกสิ่งที่ทรงกระทำเพื่อให้ทุกชีวิตเติบโต