ตอนที่ฉันเรียนตำนานเทพเจ้ากรีกและโรมันในมหาวิทยาลัย ฉันประหลาดใจที่บรรดาเทพเจ้าอารมณ์เสียและโกรธง่าย จนส่งผลให้ชีวิตของผู้คนที่เกี่ยวข้องเสียหาย หรือเปลี่ยนแปลงไป

ฉันรู้สึกขำและสงสัยว่าใครจะไปเชื่อเทพเจ้าแบบนี้ได้ แต่แล้วฉันก็เริ่มถามตัวเองว่าแล้วฉันมองพระเจ้าผู้ทรงมีอยู่จริงเช่นนี้หรือไม่ เมื่อฉันสงสัยพระองค์ ฉันก็คิดว่าพระองค์โมโหง่ายมิใช่หรือ น่าเศร้าที่เป็นอย่างนั้นจริง

ฉันจึงชื่นชมโมเสสที่ทูลขอต่อพระเจ้าให้ “ทรงโปรดสำแดงพระสิริของพระองค์แก่ข้าพระองค์เถิด” (อพย.33:18) โมเสสถูกเลือกให้เป็นผู้นำชนชาติใหญ่ที่มักพร่ำบ่น ท่านต้องการรู้ว่าพระเจ้าจะทรงช่วยให้ท่านทำงานใหญ่ชิ้นนี้จริงๆ พระเจ้าทรงตอบโมเสส ด้วยการสำแดงพระเกียรติสิริ ทั้งตรัสพระนามและพระลักษณะแก่โมเสส พระองค์ “ทรงพระกรุณา ทรงกอปรด้วยพระคุณทรงกริ้วช้า และบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง และความสัตย์จริง” (34:6)

พระธรรมข้อนี้เตือนฉันว่าพระเจ้าไม่ได้หุนหันตอบโต้ด้วยความโกรธ ฉันจึงมั่นใจโดยเฉพาะเมื่อนึกถึงตอนที่ฉันตอบโต้พระองค์เพราะโกรธและไม่อดทน พระองค์ยังทรงทำกิจเพื่อจะทำให้ฉันเป็นเหมือนพระองค์ยิ่งขึ้น

เราได้เห็นพระเจ้าและพระสิริในยามที่ทรงอดทนกับเรา ในคำหนุนใจจากเพื่อน ในยามอาทิตย์อัสดง หรือที่ดีที่สุดก็คือ ในเสียงกระซิบของพระวิญญาณบริสุทธิ์ภายในเรา