บางครั้งเมื่อฉันเชื่อมต่อโลกออนไลน์ตอนเช้า เฟสบุ๊คจะขึ้นว่า “ความทรงจำ” ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันได้บันทึกไว้ในวันนี้เมื่อปีที่แล้ว ความทรงจำเหล่านี้ เช่นรูปในงานแต่งของน้องชาย หรือวีดีโอที่ลูกสาวของฉันกำลังเล่นกับคุณทวด มักทำให้ฉันยิ้มได้ แต่บางครั้งก็มีผลทางอารมณ์มากกว่านั้น เมื่อฉันเห็นข้อความเกี่ยวกับการไปเยี่ยมน้องเขยในช่วงที่เขากำลังรักษาตัวด้วยเคมีบำบัด หรือรูปรอยแผลผ่าตัดสมองของแม่เมื่อ 3 ปีก่อน ล้วนย้ำเตือนฉันอีกครั้งถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในช่วงเวลาที่ยากลำบาก ความทรงจำในเฟสบุ๊คเตือนให้ฉันอธิษฐานและขอบพระคุณ

มนุษย์เรามักจะลืมว่าพระเจ้าทรงทำอะไรเพื่อเราบ้าง เราต้องมีสิ่งเตือนความจำ เมื่อโยชูวานำคนของพระเจ้าเข้าสู่ดินแดนใหม่ พวกเขาต้องข้ามแม่น้ำจอร์แดน (ยชว.3:15-16) พระเจ้าทรงแหวกน้ำออกเพื่อให้พวกเขาเดินข้ามไปได้ (ข้อ 17) เพื่อเป็นที่ระลึกถึงการอัศจรรย์นี้ พวกเขาจึงนำหิน 12 ก้อนที่เก็บจากกลางแม่น้ำมาวางไว้ตรงริมฝั่ง (4:3, 6-7) เมื่อมีใครถามว่าก้อนหินเหล่านี้คืออะไร คนของพระเจ้าจะได้เล่าเรื่องที่พระเจ้าทรงกระทำในวันนั้น

สิ่งเตือนให้ระลึกถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในอดีตที่เป็นรูปธรรมจะช่วยเตือนเราให้วางใจพระองค์ในปัจจุบัน และฝากอนาคตไว้กับพระองค์