ฉันก้าวเข้ามาในพระวิหารที่มีเสียงดนตรีและผู้คนที่มาฉลองวันสิ้นปี ความชื่นชมยินดีทำให้ใจฉันมีความหวัง เมื่อคิดถึงคำอธิษฐานในปีที่แล้ว คริสตจักรเราร่วมทุกข์ด้วยกันทั้งเรื่องของวัยรุ่นอันธพาล การจากไปของคนที่รัก การตกงาน และความสัมพันธ์ที่ร้าวฉาน แล้วเรายังได้เห็นพระคุณของพระเจ้าจากจิตใจที่เปลี่ยนแปลง ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้น เราได้ฉลองชัยชนะ งานแต่งงาน การจบการศึกษา และพิธีบัพติศมาเข้าสู่ครอบครัวของพระเจ้า ต้อนรับเด็กเกิดใหม่ ลูกบุญธรรม หรือเด็กที่เราถวายแด่พระเจ้า และอื่นๆ อีกมากมาย

การทบทวนถึงอุปสรรคต่างๆ ในอดีตที่คริสตจักรของเราได้เผชิญคล้ายกับที่เยเรมีย์ระลึกถึง “ความทุกข์ยาก” และ “การพเนจร” ของท่าน (พคค.3:19) ฉันเชื่อว่า “ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้งและพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด” (ข้อ 22) ถ้อยคำของท่านที่ยืนยันถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าในอดีตหนุนใจฉันว่า “พระเจ้าทรงดีต่อคนทั้งปวงที่คอยท่าพระองค์อยู่และทรงดีต่อคนที่แสวงพระองค์” (ข้อ 25)

คืนนั้น ทุกคนเป็นพยานถึงความรักของพระเจ้าที่เปลี่ยนแปลงชีวิต ไม่ว่าปีหน้าจะเป็นอย่างไร เราอยู่ในพระกายของพระคริสต์ที่พึ่งพากันและวางใจพระเจ้า เมื่อเราแสวงหาพระเจ้าและช่วยเหลือกัน เรามีความหวังใจจากความทรงจำที่เสริมสร้างความเชื่ออย่างเยเรมีย์ที่ว่า พระเจ้าไม่ทรงเปลี่ยนแปลงและพึ่งพาได้