เมื่อไม่กี่ปีก่อน เพื่อนของผมพลัดหลงทางกับลูกขณะเดินฝ่าฝูงชนที่สถานีรถไฟยูเนี่ยนสเตชั่นในชิคาโก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก เธอตะโกนชื่อลูกอย่างกระวนกระวาย วิ่งสวนขึ้นบันไดเลื่อนย้อนกลับไปทางที่เดินผ่านมาเพื่อตามหาลูกชาย เวลาหลายนาทีที่ต้องแยกจากกันเหมือนเป็นชั่วโมง ขอบคุณพระเจ้าที่จู่ๆ ลูกชายของเธอก็โผล่ออกมาจากฝูงชนวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของแม่อย่างปลอดภัย

เมื่อคิดถึงเพื่อนคนนี้ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อหาลูกให้พบ ทำให้ผมสัมผัสได้อีกครั้งถึงความซาบซึ้งในสิ่งยิ่งใหญ่ที่พระเจ้าทรงกระทำเพื่อช่วยเราให้รอด นับตั้งแต่คนคู่แรกที่เป็นพระฉายาของพระเจ้าคือ อาดัมและเอวาได้หลงไปในบาป พระองค์ทรงคร่ำครวญถึงการสูญเสียสัมพันธ์สนิทกับพวกเขา พระองค์ทรงกระทำเพื่อเรามากมายเพื่อรื้อฟื้นสัมพันธ์กับเรา โดยทรงส่งพระบุตรองค์เดียวมาเพื่อ “เที่ยวหาและช่วยผู้ที่หลงหายไป” (ลก.19:10) หากพระเยซูไม่บังเกิดหากพระองค์ไม่เต็มพระทัยสิ้นพระชนม์เพื่อไถ่เราจากบาป และนำเรากลับมาหาพระเจ้า เราก็คงไม่มีอะไรให้ฉลองในเทศกาลคริสต์มาส

ดังนั้นในวันคริสต์มาสนี้ ให้เราขอบพระคุณพระเจ้าที่ทรงใช้วิธีสุดล้ำลึกโดยการส่งพระเยซูมาเพื่อกอบกู้สัมพันธภาพระหว่างเรากับพระเจ้า แม้ว่าครั้งหนึ่งเราจะเคยหลงทาง แต่เพราะพระเยซู เราจึงได้กลับมาหาพระองค์!