เมื่อมีผู้ถามถึงบทบาทของเขาในชุมชนที่บางครั้งก็ไม่ให้ความร่วมมือกับเจ้าพนักงาน นายอำเภอไม่ได้ให้ดูตราตำรวจหรืออ้างตำแหน่งหน้าที่ เขาพูดเพียงว่า “เราเป็นมนุษย์ที่ทำงานกับมนุษย์ที่ตกอยู่ในวิกฤติ”

ความถ่อมของเขา เห็นได้จากการที่เขากล่าวถึงความเท่าเทียมกันกับเพื่อนมนุษย์ ฉันจึงนึกถึงถ้อยคำของเปโตรที่เขียนถึงคริสเตียนศตวรรษแรกซึ่งเผชิญการข่มเหงของโรมว่า “ท่านทั้งหลายจงเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เห็นอกเห็นใจกัน รักกันฉันพี่น้อง มีจิตใจอ่อนโยนและอ่อนน้อม” (1 ปต.3:8) เปโตรอาจกำลังบอกว่าการตอบสนองที่ดีที่สุดต่อมนุษย์ที่ตกอยู่ในวิกฤติก็คือจงเป็นมนุษย์ คือตระหนักว่าเราทุกคนเท่าเทียมกัน นั่นคือสิ่งที่พระเจ้าทรงทำเมื่อประทานพระบุตรมาเป็นมนุษย์เพื่อช่วยเราไม่ใช่หรือ (ฟป.2:7)

หากมุ่งมองที่จิตใจอันเสื่อมทราม เราก็อาจรังเกียจสภาพที่เราเป็นมนุษย์ แต่ถ้าเรามองว่าการเป็นมนุษย์เป็นส่วนหนึ่งที่เราให้กับโลกได้ล่ะพระเยซูทรงสอนให้เราใช้ชีวิตอย่างมนุษย์ คือเป็นผู้รับใช้ที่ตระหนักว่าเราทุกคนล้วนเหมือนกัน พระเจ้าทรงสร้างให้เรา “เป็นมนุษย์” ตามพระฉายาของพระองค์และได้รับการไถ่โดยความรักที่ไม่มีเงื่อนไขของพระองค์

แน่นอนว่าวันนี้เราคงได้เจอผู้คนที่มีปัญหาหลากหลาย ลองคิดดูว่าจะเป็นอย่างไรหากเราตอบสนองด้วยความถ่อมในฐานะเพื่อนมนุษย์ที่ทำงานร่วมกับเพื่อนมนุษย์ที่ตกอยู่ในวิกฤติ