เชอริลรู้สึกประหลาดใจขณะแวะมาส่งพิซซ่าตามสั่ง เพราะเข้าใจว่าจะเป็นบ้านคน แต่เธอกลับยืนอยู่หน้าโบสถ์แห่งหนึ่ง ขณะที่ถือกล่องพิซซ่าเดินเข้าไปข้างในอย่างงุนงง เธอพบกับศิษยาภิบาลคนหนึ่ง

 

เขาถามเธอว่า “สมควรหรือไม่ที่จะบอกว่าชีวิตคุณยากลำบาก” เชอริลเห็นด้วย เขาจึงนำถาดถวายทรัพย์สองใบที่ใส่เงินถวายของสมาชิกอยู่ออกมา และเทเงิน 750 ดอลล่าร์ลงในถุงส่งพิซซ่าและบอกว่าเป็นเงินทิป! เชอริลไม่รู้ว่าศิษยาภิบาลคนนั้นโทรขอทางร้านให้พนักงานที่ขัดสนเรื่องเงินที่สุดเป็นคนมาส่ง เชอริลตะลึง ตอนนี้เธอมีเงินไปใช้หนี้บ้างแล้ว

เมื่อคริสเตียนกลุ่มแรกในเยรูซาเล็มเผชิญความยากจน คริสตจักรเป็นผู้รีบยื่นมือเข้าช่วยเหลือ แม้แต่คริสเตียนในเมืองมาซิโดเนียก็ถวายอย่างเสียสละแม้ตัวเองจะขัดสน ถือว่าเป็นเกียรติที่ได้ทำเช่นนั้น (2 คร.8:1-4) เปาโลกล่าวว่าใจกว้างขวางของพวกเขาเป็นแบบอย่างให้ชาวโครินธ์ และเราทำตาม เมื่อเราให้สิ่งที่เรามีมากกับคนที่ขัดสน เราได้สะท้อนพระเยซูผู้ได้สละความมั่งคั่งเพื่อช่วยเหลือดวงวิญญาณที่ขัดสนของเรา (ข้อ 9)

เชอริลเล่าเรื่องความกรุณาของคริสตจักรในวันนั้นให้ลูกค้าทุกคนฟัง และได้ทำตามอย่างนั้น ด้วยการบริจาคเงินทิปที่เหลือของวันนั้นให้คนที่ขัดสนต่อไป การให้ด้วยใจกว้างขวางก็ทวีคูณ และพระคริสต์ทรงได้รับเกียรติ