“คนไข้มักต่อสู้” พยาบาลเขียนข้อความไว้เช่นนี้ สิ่งที่พยาบาลไม่รู้จนในเวลาต่อมาก็คือ ฉันมีอาการแพ้ขณะตื่นขึ้นมาหลังการผ่าตัดหัวใจ สภาพฉันแย่มาก มีท่อสอดอยู่ในลำคอ ร่างกายเริ่มสั่นอย่างรุนแรง ถึงกับต้องใช้เชือกมัดแขนฉันไว้ไม่ให้ดึงท่อช่วยหายใจออก เวลานั้นช่างน่ากลัวและเจ็บปวดมาก มีครั้งหนึ่งที่ผู้ช่วยพยาบาลที่อยู่ด้านขวาของเตียงเอื้อมมาจับมือฉันไว้ เป็นสัมผัสอ่อนโยนที่ไม่คาดคิดจนฉันนิ่งงัน ทำให้ร่างกายเริ่มผ่อนคลายและหยุดอาการสั่นรุนแรงนั้น

ผู้ช่วยพยาบาลคนนั้นเคยมีประสบการณ์แบบนี้กับคนไข้มาก่อน ทำให้เธอรู้ว่ามือที่ปลอบประโลมจะช่วยฉันได้ นี่เป็นตัวอย่างที่ชัดเจนว่าพระเจ้าทรงปลอบโยนอย่างไรเวลาที่ลูกของพระองค์ทนทุกข์

การปลอบโยนเป็นเครื่องมือที่ทรงพลังและน่าจดจำ สำหรับผู้ที่ต้องดูแลคนอื่น เปาโลบอกเราใน 2 โครินธ์ 1:3-4 ว่า เป็นอุปกรณ์สำคัญของพระเจ้าในกล่องเครื่องมือของพระองค์ ไม่เพียงเท่านั้น พระเจ้าทรงทวีการปลอบโยนด้วยการเรียกให้เราระลึกถึงการที่พระองค์เคยชูใจเรามาก่อนเพื่อให้เราสามารถชูใจผู้อื่นได้ในสถานการณ์เดียวกัน (ข้อ 4-7) นี่ก็เป็นอีกสัญญาณหนึ่งที่สำแดงถึงความรักยิ่งใหญ่ของพระเจ้า เป็นความรักที่เราแบ่งปันให้คนอื่นได้ ด้วยการกระทำที่ธรรมดาที่สุด