ในการแข่งขันโอลิมปิคริโอเกมส์ ปี 2016 นักวิ่งระยะ 5,000 เมตรสองคนได้รับความสนใจจากผู้ชมทั่วโลก ขณะวิ่งไปได้ราว 3,200 เมตร นิกกี้ แฮมบลินจากนิวซีแลนด์ และ แอบบี้ ดิเอโกสติโนนักวิ่งอเมริกัน เกิดวิ่งชนกันและล้มลง แอบบี้ลุกขึ้นเร็วกว่าและเธอหยุดเพื่อช่วยนิกกี้ หลังจากวิ่งต่อไปได้ไม่นาน แอบบี้ก็เริ่มเซ ขาขวาของเธอบาดเจ็บ คราวนี้นิกกี้จึงหยุดวิ่งเพื่อให้กำลังใจแอบบี้ ในที่สุดแอบบี้ก็ไปถึงเส้นชัย โดยมีนิกกี้คอยอยู่ที่เส้นชัยเพื่อสวมกอดเธอ ถือเป็นภาพที่งดงามของการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน

เรื่องนี้ทำให้ฉันคิดถึงข้อพระคัมภีร์ที่ว่า “สองคนดีกว่าคนเดียว…ด้วยว่าถ้าคนหนึ่งล้มลง อีกคนหนึ่งจะได้พยุงเพื่อนของตนให้ลุกขึ้น แต่วิบัติแก่คนนั้นที่อยู่คนเดียว เมื่อเขาล้มลงและไม่มีผู้อื่นพยุงยกเขาให้ลุกขึ้น” (ปญจ.4:9-10) ในฐานะนักวิ่งแข่งฝ่ายวิญญาณ เราก็ต้องการกันและกัน หรือบางทีอาจจะมากกว่านั้น เพราะเราไม่ได้วิ่งแข่งขันกัน แต่วิ่งอยู่ร่วมทีมเดียวกัน จะมีช่วงที่เราล้มและต้องการสักคนมาฉุดเราขึ้น และมีช่วงที่บางคนอาจต้องการกำลังใจจากเราผ่านการอธิษฐานเผื่อหรือการที่เราอยู่เคียงข้าง

ในการแข่งขันฝ่ายวิญญาณเราไม่อาจวิ่งเพียงลำพัง พระเจ้ากำลังนำให้คุณเป็นนิกกี้หรือแอบบี้ในชีวิตของใครอยู่หรือไม่ จงตอบสนองการทรงนำ ของพระองค์ในวันนี้ และให้เราวิ่งไปจนถึงเส้นชัยด้วยกันเถอะ!