แม่กับพี่น้องของแม่ ทำสิ่งที่ดูจะกลายเป็นศิลปะที่สูญหายไป นั่นคือการเขียนจดหมาย ทุกสัปดาห์พวกท่านจะเขียนหากันและกันไม่เคยขาด จนบุรุษไปรษณีย์ถึงขั้นเป็นกังวลเมื่อไม่มีจดหมายให้ส่ง! จดหมายเหล่านี้เต็มไปด้วยเรื่องราวชีวิต ความสุข ความทุกข์ใจ รวมถึงเรื่องของเพื่อนและครอบครัวที่เกิดขึ้นแต่ละวัน

กิจวัตรประจำสัปดาห์ของพวกท่านช่วยให้ฉันซาบซึ้งมากขึ้นกับถ้อยคำของอัครทูตเปาโลที่ว่า ผู้ติดตามพระเยซูคือ “จดหมายของพระคริสต์” ซึ่ง “ไม่ได้เขียนด้วยน้ำหมึก แต่ด้วยพระวิญญาณของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์” (2 คร.3:3 THSV) เปาโลตอบสนองผู้สอนเท็จที่ต้องการทำให้คำสอนของท่านไม่น่าเชื่อถือ (2 คร.11) ด้วยการหนุนใจคริสตจักรในเมืองโครินธ์ให้ยังคงติดตามพระเจ้าผู้เที่ยงแท้และทรงพระชนม์ต่อไปตามที่ท่านเคยสอน ท่านเปรียบผู้เชื่อเหมือนจดหมายของพระคริสต์ มีชีวิตที่เปลี่ยนแปลง เป็นพยานถึงการงานของพระวิญญาณผ่านพันธกิจที่เปาโลทำได้อย่างชัดเจนยิ่งกว่างานเขียนใดๆ

ช่างยอดเยี่ยมที่พระวิญญาณพระเจ้าในเรา ทรงเขียนเรื่องราวของพระคุณและการไถ่! ถึงแม้งานเขียนจะมีความหมาย แต่ชีวิตเรานั้นเป็นพยานถึงความจริงของพระกิตติคุณได้ดีที่สุด เห็นชัดเจนจากความเมตตาการรับใช้ การขอบพระคุณและความชื่นชมยินดีของเรา พระเจ้าทรงถ่ายทอดความรักของพระองค์ซึ่งประทานชีวิตโดยผ่านคำพูดและการกระทำของเรา วันนี้คุณจะสื่อสารอะไร