นักข่าวชาวออสเตรเลียคนหนึ่งถูกจับคุมขังอยู่ในคุกอียิปต์ถึง 400 วัน ในวันที่ได้รับการปล่อยตัว เขาทั้งรู้สึกโล่งใจและกังวลถึงเพื่อนอีกหลายคนที่เขาต้องทิ้งไว้ข้างหลัง เขากล่าวว่าเป็นเรื่องยากที่ต้องบอกลาเพื่อนนักข่าวคนอื่นๆ ที่ถูกจับมาด้วยกัน โดยไม่รู้ว่าแต่ละคนจะถูกขังอีกนานเท่าไร

โมเสสก็รู้สึกกังวลอย่างหนักเมื่อต้องทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลัง เมื่อท่านคิดว่าจะต้องสูญเสียญาติพี่น้อง และเพื่อนร่วมชาติที่ไปนมัสการวัวทองคำ ขณะที่ท่านขึ้นไปบนภูเขาซีนาย (อพย.32:11-14) ท่านจึงอธิษฐานวิงวอนเพื่อพวกเขาท่านแสดงออกถึงความห่วงใยอันใหญ่หลวงด้วยการวิงวอนว่า “แต่บัดนี้ขอพระองค์โปรดยกโทษบาปของเขา ถ้าหาไม่ ขอพระองค์ทรงลบชื่อของข้าพระองค์เสียจากทะเบียนที่พระองค์ทรงจดไว้” (ข้อ 32)

เปาโลก็แสดงออกถึงความเป็นห่วงครอบครัว เพื่อน และคนในชาติเช่นกัน ท่านคร่ำครวญที่พวกเขาไม่เชื่อในพระเยซู ท่านกล่าวว่า ยอมให้ตัวเองถูกสาป และถูกตัดขาดจากพระคริสต์หากว่าจะช่วยให้พี่น้องของท่านรอดได้ (รม.9:3)

เราจะเห็นว่าโมเสสและเปาโลต่างก็แสดงให้เห็นถึงหัวใจของพระคริสต์ แต่ความรักและการเสียสละที่ท่านทั้งสองมอบให้นี้ มีเพียงพระเยซูเท่านั้นที่ทำให้ได้จริง พระองค์ทรงอยู่กับเราตลอดไป