ทำนองเพลงโปรดของหลานสาวฉันคือเพลงมาร์ชของจอห์น ฟีลิปซูซ่า ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะ “ราชาเพลงมาร์ช” เขาเป็นนักแต่งเพลงชาวอเมริกันในปลายศตวรรษที่ 19 แต่โมไรยา ไม่ได้อยู่ในวงดนตรีมาร์ชเพราะเธออายุแค่ 20 เดือน เธอแค่ชอบทำนองและถึงกับฮัมบางช่วงได้ หลานฉันจะคิดถึงเพลงนี้เวลาที่ร่าเริง เมื่อครอบครัวเรามาอยู่พร้อมหน้า เราจะฮัมเพลงนี้พร้อมกับตบมือและส่งเสียงร้องตาม หลานๆ ก็จะมาเต้นหรือเดินพาเหรดเป็นวงกลมตามจังหวะ และมักจบเพลงด้วยเสียงหัวเราะกับลูกหลานที่ออกมาเต้นกันจนเวียนหัว

 

เสียงที่ชื่นชมยินดีของพวกเราทำให้ฉันนึกถึงสดุดีที่เรียกร้องให้เรา “ปรนนิบัติพระเจ้า ด้วยความยินดี” (สดด.100:2) เมื่อกษัตริย์ซาโลมอนถวายพระนิเวศ ชาวอิสราเอลฉลองด้วยคำสรรเสริญ (2 พศด.7:5-6) สดุดี 100 อาจเป็นเพลงหนึ่งที่พวกเขาร้องว่า “ชาวโลกทั้งสิ้นเอ๋ย จงเปล่งเสียงชื่นบานถวายแด่พระเจ้า จงเข้าประตูของพระองค์ด้วยการโมทนา และเข้าบริเวณพระนิเวศของพระองค์ด้วยการสรรเสริญ จงถวายโมทนาขอบพระคุณพระองค์ จงถวายสาธุการแด่พระนามของพระองค์” (ข้อ 1,4) เพราะเหตุใดหรือ ก็ “เพราะพระเจ้าประเสริฐ ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”! (ข้อ 5)

พระเจ้าผู้แสนดีทรงรักเรา ให้เราตอบสนองต่อพระองค์ด้วยใจกตัญญูด้วยการ “เปล่งเสียงชื่นบานถวายแด่พระเจ้า”! ( สดด.100:1 )