มีบางวันที่สิ่งต่างๆ ดูจะเป็นไปในทิศทางเดียวกันตลอด เมื่อเร็วๆ นี้ฉันก็มีวันแบบนั้น ศิษยาภิบาลเริ่มคำเทศนาจากปฐมกาลบทที่ 1 ด้วยการฉายภาพดอกไม้ที่งดงามให้ดู 2 นาที พอกลับบ้าน เราก็พบภาพดอกไม้มากมายที่โพสต์ไว้บนสื่อออนไลน์ จากนั้นเมื่อเราไปเดินเล่นในป่า ก็มีดอกไม้ป่าในฤดูใบไม้ผลิอยู่รอบตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นดอกทริลเลียมส์ ดอกมาร์ชแมริโกลด์ และดอกไอริสป่า

ในวันที่สาม พระเจ้าทรงสร้างดอกไม้และพืชผักหลากหลายชนิด (รวมทั้งผืนดินแห้งสำหรับเพาะปลูก) ในวันนั้น พระเจ้าตรัสถึงสองครั้งว่า “ดี” (ปฐก.1:10,12) แต่ยังมีอีกวันหนึ่งที่พระองค์ตรัสคำว่าดีถึงสองครั้ง นั่นคือวันที่ 6 (ข้อ 25,31) แท้จริงในวันนี้เมื่อพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์และเสร็จงานชิ้นเอก พระองค์ทอดพระเนตรดูสรรพสิ่งที่ทรงสร้างและ “เห็นว่าดีนัก”

ในเรื่องราวการทรงสร้าง เราได้เห็นพระเจ้าพระผู้สร้างทรงปีติยินดีในสิ่งทรงสร้าง และดูเหมือนพระองค์จะมีความสุขที่ได้ลงมือสร้างสรรพสิ่งเหล่านี้ เหตุใดจึงทรงออกแบบโลกให้เต็มไปด้วยสีสันและความหลากหลายอย่างน่าอัศจรรย์? และทรงเก็บส่วนที่ดีที่สุดไว้ตอนท้าย เมื่อพระองค์ทรง “สร้างมนุษย์ขึ้นตามพระฉายาของพระองค์” (ข้อ 27) ในฐานะที่เราเป็นพระฉายาของพระเจ้า เราจึงได้รับการอวยพรและแรงบันดาลใจผ่านทางฝีพระหัตถ์อันงดงามของพระองค์