ระหว่างสองชั่วโมงที่ขับรถกลับจากงานแต่งงานของสมาชิกในครอบครัว แม่ถามฉันเป็นครั้งที่สามว่างานใหม่เป็นอย่างไร ฉันต้องเล่าบางอย่างซ้ำราวกับว่าท่านถามเป็นครั้งแรก ฉันอดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรบ้างไหมที่จะช่วยให้แม่จำสิ่งที่ฉันพูดได้มากขึ้น แม่เป็นโรคสมองเสื่อม ซึ่งความจำจะค่อยๆ ถูกทำลายและส่งผลต่อพฤติกรรมจนถึงขั้นพูดไม่ได้และตามมาด้วยอาการอื่นๆ

ฉันเสียใจกับโรคที่แม่เป็น แต่ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านยังอยู่และเราได้ใช้เวลาด้วยกันและได้พูดคุยกัน ฉันตื่นเต้นที่ได้เห็นใบหน้าอันเปี่ยมสุขของท่าน ทุกครั้งที่เห็นฉันไปเยี่ยม ท่านจะพูดว่า “อลิสัน แม่ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้พบลูกในวันนี้” เรามีความสุขที่ได้ใช้เวลาด้วยกัน และแม้แต่ในความเงียบเมื่อท่านคิดคำพูดไม่ออก เรายังสื่อสารกันได้

นี่อาจเป็นภาพเล็กๆ ของความสัมพันธ์ระหว่างเรากับพระเจ้า “แต่พระเจ้าทรงปรีดีในคนที่ยำเกรงพระองค์ และในคนที่ความหวังของเขาอยู่ในความรักมั่นคงของพระองค์” (สดด.147:11) พระเจ้าทรงเรียกผู้ที่วางใจในพระเยซูว่าเป็นบุตร (ยน.1:12) แม้เราจะทูลเรื่องเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกหรืออับจนถ้อยคำ พระองค์ยังอดทนกับเราเพราะทรงมีความสัมพันธ์ที่เต็มด้วยความรักต่อเรา พระองค์มีความสุขเมื่อเราคุยกับพระองค์ในคำอธิษฐานและแม้แต่ในเวลาที่เราไม่รู้จะพูดอะไร