วันหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้ว ผมกับลูกชายนอนมองฟ้า ดูก้อนเมฆเคลื่อนผ่านสนามหลังบ้าน ลูกคนหนึ่งถามว่า “พ่อครับ ทำไมเมฆถึงลอย” “คืออย่างนี้ลูก” ผมเริ่มตั้งใจจะให้ความรู้เต็มที่ แต่แล้วผมก็นิ่งเงียบ “ไม่รู้สิ” ผมยอมรับ “แต่เดี๋ยวพ่อไปค้นมาให้”

คำตอบตามที่ผมพบคือ ความชื้นรวมตัวกัน ลอยต่ำลงเพราะแรงดึงดูดของโลกมาเจออากาศอุ่นกว่าที่ลอยขึ้นไปจากพื้น ทำให้ความชื้นกลายเป็นละอองน้ำและลอยกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า นี่คือคำอธิบายตามธรรมชาติของปรากฏการณ์นี้

แต่คำอธิบายตามธรรมชาติไม่ใช่คำตอบสุดท้าย เมฆลอยเพราะพระเจ้า โดยพระปัญญาของพระองค์ ทรงสร้างกฎของธรรมชาติให้สำแดง “พระราชกิจอันประหลาดของพระองค์ผู้สมบูรณ์ในความรู้” (โยบ 37:16) จึงอาจมองได้ว่าเมฆเป็นสัญลักษณ์ เป็นหมายสำคัญที่มองเห็นได้ว่าในการทรงสร้างมีความดีและพระคุณของพระเจ้า

วันหนึ่งเมื่อคุณใช้เวลามองดูหมู่เมฆและจินตนาการว่ามันเป็นรูปอะไร ให้จำไว้ว่า พระองค์ผู้ทรงสร้างทุกสิ่งที่สวยงามทรงทำให้เมฆลอยอยู่บนฟ้า ทรงทำเช่นนั้นเพื่อให้เรายกย่องและเทิดทูนพระองค์ พื้นฟ้าสวรรค์แม้กระทั่งเมฆคิวมูลัสทรงโดม เมฆสตราตัสแบบแผ่น และเมฆเซอร์รัสเป็นปุยคล้ายขนนก ต่างก็ประกาศพระสิริของพระเจ้า