ผมยืนต่อหน้าที่ประชุมในคริสตจักรเล็กๆ แห่งหนึ่งในจาไมกาและพยายามพูดให้ชัดที่สุดว่า “หวา กวาน จาไมกา” การตอบสนองดีกว่าที่ผมคาดไว้ ทุกคนยิ้มและปรบมือให้ผม

ความจริงแล้ว ผมพูดแค่คำทักทายพื้นฐานว่า “เป็นอย่างไรบ้าง” ในภาษาพาทัว แต่ในความรู้สึกของพวกเขา ผมกำลังพูดว่า “ผมห่วงใยคุณมากจนยอมเรียนรู้ภาษาของคุณ” ผมรู้ภาษาพาทัวเพียงเล็กน้อย จึงไม่ได้พูดต่อ แต่ประตูได้เปิดออกแล้ว

ตอนที่อัครทูตเปาโลยืนต่อหน้าฝูงชนชาวเอเธนส์ ท่านสื่อให้พวกเขาทราบว่าท่านรู้จักวัฒนธรรมของพวกเขา โดยกล่าวว่าท่านเห็นแท่นบูชาแด่ “พระเจ้าที่ไม่รู้จัก” และอ้างอิงคำพูดจากกวีของพวกเขา จริงอยู่ที่ไม่ใช่ทุกคนจะเชื่อที่เปาโลพูดเรื่องการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู แต่บางคนก็บอกว่า “ข้าพเจ้าจะคอยฟังท่านกล่าวเรื่องนี้อีกต่อไป” (กิจการอัครทูต 17:32)

เมื่อเราปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่นเรื่องพระเยซูและความรอดที่พระองค์ประทานให้ พระคัมภีร์สอนให้เราลงทุนชีวิตกับผู้อื่น เช่น เรียนรู้ภาษาของเขาเพื่อเปิดประตูสู่การบอกเล่าข่าวประเสริฐ (ดู 1 โครินธ์ 9:20-23)

เมื่อเรารู้ว่าสิ่งที่จะสื่อให้ผู้อื่นรู้ว่าเราห่วงใยเขาคืออะไร การเป็นพยานเรื่องสิ่งที่พระเจ้าทรงทำในชีวิตของเราก็จะง่ายขึ้น