กษัตริย์ดาวิดเป็นคนร่างแบบ ออกแบบข้าวของเครื่องใช้ สะสมวัสดุจัดเตรียมทุกอย่าง (1 พศด.28:11-19) แต่พระวิหารแห่งแรกที่สร้างในเยรูซาเล็มกลับเป็นที่รู้จักว่าคือ วิหารของซาโลมอน ไม่ใช่ของดาวิด

เพราะพระเจ้าตรัสไว้ว่า “เจ้าอย่าสร้างนิเวศให้เราอยู่” (1 พศด.17:4) พระเจ้าทรงเลือกซาโลมอน โอรสของดาวิดให้สร้างพระวิหาร การตอบสนองที่ดาวิดมีต่อคำปฏิเสธนี้ เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเรา ดาวิดมุ่งจุดสนใจไปยังสิ่งที่พระเจ้าจะทำ แทนที่จะมองสิ่งที่ตนเองไม่ได้ทำ (1 พศด.17:16-25) และยังคงมีท่าทีขอบพระคุณทำทุกสิ่งที่ทำได้ และรวบรวมคนเก่งให้ช่วยซาโลมอนในการสร้างพระวิหาร (ดู 1 พศด.22)

เจ. จี. แมคคอนวิลล์ นักอธิบายพระคัมภีร์ได้เขียนไว้ว่า “เราต้องยอมรับว่า งานรับใช้ที่เราอยากทำ อาจไม่ใช่งานที่เราถนัดและไม่ใช่ที่พระเจ้าทรงเรียกให้ทำ แต่อาจคล้ายกับดาวิด คือเป็นงานที่เตรียมความพร้อมเพื่อนำไปสู่สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า”

ดาวิดแสวงหาพระเกียรติของพระเจ้า ไม่ใช่ของตัวเอง ท่านสัตย์ซื่อทำทุกสิ่งที่ทำได้เพื่อวิหารของพระเจ้า โดยวางรากฐานที่มั่นคงให้คนที่จะมาภายหลังสานงานต่อให้เสร็จสิ้นได้ ดังนั้น ขอให้เรายอมรับงานที่พระเจ้ามอบหมายให้ด้วยใจขอบพระคุณ พระเจ้าที่รักเราทรงกำลังทำสิ่งที่ “ยิ่งใหญ่กว่า”