เราเรียกท่านว่าโธมัสคนขี้สงสัย (ยน.20:24-29) แต่ชื่อนี้ไม่ยุติธรรมกับท่านนัก เพราะจะมีสักกี่คนที่เชื่อว่าผู้นำของตนที่ถูกประหารไปแล้วจะฟื้นจากความตาย หรือเราอาจเรียกว่า “โธมัสคนกล้า” เพราะท่านแสดงความกล้าอันน่าประทับใจขณะที่พระเยซูทรงดำเนินผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ที่นำไปสู่ความตาย

 

หลังการตายของลาซารัส พระเยซูตรัสว่า “เราเข้าไปในแคว้นยูเดียกันอีกเถิด” (ยน.11:7) ทำให้สาวกคัดค้านว่า “พระอาจารย์เจ้าข้า เมื่อเร็วๆ นี้ พวกยิวหาโอกาสเอาหินขว้างพระองค์ให้ตาย แล้วพระองค์ยังจะเสด็จไปที่นั่นอีกหรือ” (ยน.11:8) โธมัสผู้นี้เองที่กล่าวว่า “พวกเราไปกับพระองค์ด้วยเถิด เพื่อจะได้ตายด้วยกันกับพระองค์” (ยน.11:16)

โธมัสเจตนาดีแต่ไม่ทำจริง เมื่อพระเยซูทรงถูกจับ โธมัสหนีไปกับคนอื่น (มธ.26:56) ทิ้งเปโตรกับยอห์นให้ตามพระเยซูไปถึงลานบ้านของมหาปุโรหิต มีเพียงยอห์นเท่านั้นที่ติดตามพระเยซูไปจนถึงกางเขน

แม้จะได้เห็นลาซารัสฟื้นจากตาย (ยน.11:38-44) แต่โธมัสก็ยังไม่เชื่อว่าพระคริสต์ทรงชนะความตาย แต่เมื่อท่านได้เห็นพระเยซูผู้คืนพระชนม์ จึงร้องว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์” (ยน.20:28) พระเยซูตอบว่า “เพราะท่านได้เห็นเราท่านจึงเชื่อหรือ ผู้ที่ไม่เห็นเราแต่เชื่อก็เป็นสุข” (ยน.20:29) ผู้สงสัยจึงมั่นใจและเราก็อุ่นใจยิ่ง