ในวันสุดท้ายของการประชุมสื่อสิ่งพิมพ์คริสเตียนในสิงค์โปร์ ผู้เข้าร่วม 280 คนจาก 50 ประเทศรวมตัวกันที่ลานกลางแจ้งของโรงแรมเพื่อถ่ายภาพหมู่ ช่างกล้องถ่ายภาพหลากหลายมุมจากระเบียงชั้นสองก่อนจะพูดว่า “เสร็จแล้ว” เสียงหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยความโล่งใจว่า “โลกจงยินดี!” อีกคนร้องตอบทันทีว่า “พระทรงบังเกิด” คนอื่นเริ่มร้องตาม จนสุดท้ายทุกคนร่วมกันร้องบทเพลงคุ้นเคยด้วยเสียงประสานอันไพเราะ แสดงถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันและความชื่นชมยินดีที่ผมจะไม่มีวันลืม

เรื่องราวคริสต์มาสที่ลูกาบันทึกไว้ เล่าว่าทูตสวรรค์องค์หนึ่งประกาศเรื่องการประสูติของพระเยซูแก่คนเลี้ยงแกะว่า “อย่ากลัวเลย เพราะเรานำข่าวดีมายังท่านทั้งหลาย คือความปรีดียิ่งซึ่งจะมาถึงคนทั้งปวง เพราะว่าในวันนี้พระผู้ช่วยให้รอดของท่านทั้งหลาย คือพระคริสตเจ้า มาบังเกิดที่เมืองดาวิด” (ลก.2:10-11)

สันติสุขนั้นไม่ใช่เพื่อบางคน แต่เพื่อคนทั้งปวง “เพราะว่าพระเจ้าทรงรักโลก จนได้ประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์” (ยน. 3:16)

เมื่อเราเล่าข่าวประเสริฐอันมีฤทธิ์เปลี่ยนแปลงชีวิตของพระเยซูให้ผู้อื่นฟัง เราก็ร่วมประกาศกับคนทั่วโลกว่า “รังสีชอบธรรม ประจักษ์แก่ตาความรักประหลาดนักหนา”

“พระทรงบังเกิด โลกจงยินดี!”