ในการประชุมรีทรีตช่วงฤดูหนาวทางตอนเหนือของนิวอิงแลนด์ ชายคนหนึ่งถามขึ้นว่า “ของขวัญคริสต์มาสชิ้นโปรดของคุณคืออะไร?”
ชายหนุ่มนักกีฬารีบตอบพร้อมเหลือบมองเพื่อนที่นั่งติดกัน “ง่ายมาก 2-3 ปีก่อน ผมเรียนจบและตั้งเป้าว่าต้องได้เล่นฟุตบอลอาชีพ แต่เมื่อไม่เป็นไปตามนั้น ผมโกรธความขมขื่นกัดกินผมและผมส่งต่อความขมขื่นให้ทุกคนที่พยายามช่วย”
“ต่อมาในคริสต์มาสที่สองที่ผมไม่ได้เล่นฟุตบอล ผมได้ไปดูละครคริสต์มาสที่โบสถ์ของเพื่อน” เขากล่าวพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อน “ไม่ใช่เพราะผมต้องการพระเยซู ผมแค่จะไปดูหลานสาวเล่นละคร ผมบอกไม่ถูกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น อาจฟังดูตลก คือระหว่างที่เด็กๆ กำลังแสดงละคร ผมรู้สึกอยากเข้าไปพบพระเยซูพร้อมกับคนเลี้ยงแกะและทูตสวรรค์ เมื่อทุกคนร้องเพลง “ราตรีสงัด” จบ ผมก็นั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้น
“คืนนั้นเองผมได้รับของขวัญคริสต์มาสที่ดีที่สุด” เขากล่าวและชี้ไปที่เพื่อนอีกครั้ง “เพื่อนคนนี้ไม่ได้กลับบ้านพร้อมครอบครัว แต่อยู่ต่อเพื่อบอกผมว่าผมจะพบพระเยซูได้อย่างไร”
เพื่อนคนนั้นโพล่งขึ้นทันทีว่า “และนั่นคือของขวัญคริสต์มาสที่ดีที่สุดสำหรับผม”
คริสต์มาสนี้ ให้เราเล่าเรื่องการประสูติอันน่ายินดีของพระเยซูให้ผู้อื่นได้ฟัง
