ในค่ายรีทรีตปีที่แล้ว ฉันได้พบกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน เราหัวเราะด้วยกัน แต่ก็ร้องไห้ด้วย เพราะที่ผ่านมาฉันคิดถึงพวกเขามากเหลือเกิน

ในวันสุดท้ายที่อยู่ด้วยกัน เราฉลองพระกระยาหารมื้อสุดท้ายของพระเยซู ซึ่งมีทั้งรอยยิ้มและน้ำตา ฉันยินดีในพระคุณของพระเจ้าผู้ประทานชีวิตนิรันดร์และวันแห่งความสุขกับเพื่อนๆ ให้ และฉันร้องไห้เมื่อคิดถึงสิ่งที่พระเยซูต้องเสียสละเพื่อไถ่ฉันจากความบาป

ฉันคิดถึงเอสราและวันแห่งความชื่นชมยินดีในกรุงเยรูซาเล็ม ผู้พลัดถิ่นได้กลับจากการเป็นเชลยและวางรากฐานของพระนิเวศแห่งพระเจ้าสำเร็จ ผู้คนร้องเพลงด้วยความยินดี แต่ปุโรหิตแก่เฒ่าบางคนร้องไห้ (อสร.3:10-12) พวกเขาอาจยังจำพระวิหารของซาโลมอนและความรุ่งเรืองในสมัยก่อนได้ หรือพวกเขาอาจกำลังเศร้าโศกกับความบาปที่เป็นเหตุให้ถูกจับไปเป็นเชลย

บางครั้งเมื่อเราเห็นพระเจ้ากระทำกิจ เราอาจมีความรู้สึกหลายอย่าง ทั้งชื่นชมยินดีเมื่อเห็นการอัศจรรย์ของพระเจ้า และเศร้าเสียใจเมื่อคิดถึงความบาปที่ทำให้พระเยซูต้องสิ้นพระชนม์เพื่อเรา

คนอิสราเอลร้องเพลงและร้องไห้ เสียงนั้นได้ยินไปไกล (อสร.3:13) ขอให้อารมณ์ของเราเป็นการแสดงความรักและนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า และสัมผัสใจคนรอบข้างเรา