งานหนึ่งที่ผมต้องช่วยทำทุกวันขณะอาศัยอยู่กับคุณปู่ทางตอนเหนือของประเทศกาน่าคือการเลี้ยงแกะ ทุกเช้าผมพาพวกมันออกไปที่ทุ่งหญ้าและกลับมาในตอนเย็น นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมสังเกตเห็นว่าแกะดื้อแค่ไหน อย่างเช่น เมื่อใดก็ตามที่มันมองเห็นฟาร์ม มันจะเข้าไปทันทีตามสัญชาตญาณ ผมจึงต้องมีปัญหากับเจ้าของฟาร์มคนอื่นหลายครั้ง

บางครั้งเวลาที่ผมเหนื่อยจากอากาศร้อนและพักอยู่ใต้ต้นไม้ ผมสังเกตว่าแกะจะเดินสะเปะสะปะเข้าไปในพุ่มไม้มุ่งหน้าไปทางภูเขา ผมต้องไปไล่ตามมันกลับมา แข้งขาผอมแห้งของผมถูกพุ่มไม้ขีดข่วนเป็นรอย ผมลำบากมากในการช่วยแกะเหล่านี้ให้พ้นอันตรายและปัญหา โดยเฉพาะเมื่อมีขโมยเข้ามาในทุ่งหญ้าและลักเอาแกะที่หลงจากฝูงไป

ดังนั้น ผมจึงเข้าใจดีเมื่ออิสยาห์กล่าวว่า “เราทุกคนได้เจิ่นไปเหมือนแกะ เราทุกคนต่างได้หันไปตามทางของตนเอง” (อิสยาห์ 53:6) เราหลงเจิ่นไปได้หลายแบบ เช่น ปรารถนาและทำสิ่งที่พระเจ้าไม่พอพระทัย ทำร้ายผู้อื่นด้วยการกระทำและถูกชักนำให้พลาดไปจากการใช้เวลากับพระเจ้าและพระคำของพระองค์เพราะยุ่งเกินไปหรือไม่ใส่ใจ เราทำตัวเหมือนกับแกะในทุ่งหญ้า

น่ายินดีที่เรามีพระผู้เลี้ยงประเสริฐผู้ทรงยอมสละชีวิตเพื่อเรา (ยอห์น 10:11) ผู้ทรงแบกความเจ็บไข้และความบาปไปจากเราทั้งหลาย (อิสยาห์ 53:4-6) และในฐานะพระผู้เลี้ยง ทรงเรียกเราให้กลับมายังทุ่งหญ้าที่ปลอดภัยเพื่อเราจะติดตามพระองค์อย่างใกล้ชิดยิ่งขึ้น