สมัยเรียนที่โรงเรียนพระคริสต์ธรรม ผมและชาร์ลีย์ เพื่อนของผมทำงานที่ร้านเฟอร์นิเจอร์ เรามักจะได้ไปส่งของโดยมีนักตกแต่งภายในไปด้วย เขาจะคุยกับลูกค้าในระหว่างที่เราขนของจากรถเข้าไปในบ้าน บางครั้งเราต้องยกเฟอร์นิเจอร์ขึ้นบันไดหลายชั้นในอพาร์ทเมนท์ ชาร์ลีย์กับผมอยากเป็นนักตกแต่งมากกว่าคนขนของ

ในระยะเวลา 40 ปีที่อิสราเอลเร่ร่อนไปในถิ่นทุรกันดาร มีสามวงศ์วานจากเผ่าเลวีคือโคฮาท เกอร์โชน และเมรารี ได้รับมอบหมายงานเคลื่อนย้ายเต็นท์นัดพบ (พลับพลา) พวกเขากางเต็นท์ เก็บเต็นท์ และขนย้ายไปยังอีกที่หนึ่ง จากนั้นก็ทำแบบเดิมครั้งแล้วครั้งเล่า ลักษณะงานของพวกเขาไม่ซับซ้อน นั่นคือ “ขนย้ายสิ่งที่ได้รับมอบหมาย” (กันดารวิถี 4:32)

ผมสงสัยว่ากลุ่ม “ฝ่ายดูแลรักษา” จะเคยอิจฉากลุ่ม “ฝ่ายพิธีการ” ที่ถวายเครื่องบูชาและเครื่องหอมโดยใช้สิ่งของบริสุทธิ์ในสถานศักดิ์สิทธิ์บ้างหรือไม่ (กันดารวิถี 4:4-5,15) งานนั้นน่าจะดูสบายและมีเกียรติมากกว่า แต่งานทั้งสองอย่างล้วนสำคัญและมาจากพระเจ้า

หลายครั้งเราไม่มีโอกาสเลือกงานที่เราทำ แต่เราทุกคนสามารถเลือกที่จะมีทัศนคติต่องานที่ได้รับมอบหมายได้ ท่าทีของเราในการทำงานที่พระเจ้าประทานให้เป็นเครื่องวัดการรับใช้ของเรา